Zonder twijfel één van de meest uitdagende jazzalbums van dit jaar is het ruim 90 minuten durende London Brew, een vrije expressie in de geest van Miles Davis’ baanbrekende meesterwerk Bitches Brew. Geheel opgezet door muzikanten die de London jazzscene de afgelopen decennia zo prikkelend en avontuurlijk naar voren hebben gebracht.

Bitches Brew (1970) was dan ook zo’n alles overhoop halende jazzplaat dat hij vele muzikanten ook na 50 jaar nog optimaal blijft inspireren. Wat Miles met onder meer Jack DeJohnette, John McLaughlin, Wayne Shorter, Joe Zawinul, Chick Corea en Don Elias in de band, in een flink aantal jamsessies naar voren bracht was een destijds revolutionaire mix van jazz en rock, in een variant van elektrische instrumenten waar voorheen vooral akoestische instrumenten de sfeer hadden bepaald. De ‘nieuwe’ muziek werd fusion gedoopt.

London Brew had een start in de Londense Barbican waar Bitches Brew in 2020 een 50-jarige herdenking op het podium zou krijgen, maar die vanwege de corona pandemie alleen maar in de studio kon plaatsvinden. Met gitarist/producer Martin Terefe en producer Bruce Lampcov als organisatoren werden er einde van datzelfde jaar opnames gemaakt in de Londense Church Studio’s.

De lijst van muzikanten is indrukwekkend (maar juist ook beschikbaar vanwege die pandemie): Benji B (decks, Sonic Re-cycling). Raven Bush (viool, electronics), Theon Cross (tuba), Nubya Garcia (sax, fluit), Tom Herbert (contrabas, elektrische bas), Shabaka Hutchings (sax, woodwinds), Nikolaj Torp Larsen (synthesizers, melodica), Dave Okumu (gitaar), Nick Ramm (piano, synthesizers), Dan See (drums, percussie), Tom Skinner (drums, percussie) en Martin Terefe (gitaar, electronics).

Uit de jamsessies die in de studio plaatsvonden werden uiteindelijk acht stukken geselecteerd die nu over 4 platenkanten (en 2 cd’s) zijn uitgebracht als London Brew. En wat is het een genot om deze muzikanten aan de het werk te horen in deze opvallende setting. Veel van de muzikanten speelden al eerder samen, in bands of projecten, waardoor er een groot vertrouwen en een fascinerende chemie tussen de muzikanten te horen is.

Het levert acht stukken op die heerlijk onvoorspelbaar en uitdagend zijn, soms er lekker dwars overheen hangen, dan weer prachtig in elkaar sluiten. Er is geen jazzmuzikant die niet door Miles beïnvloed is. Al helemaal voor de jongere lichting is juist daarin Bitches Brew de gouden graal. De vrijheid die elke muzikant kan pakken, de lijnen die de afzonderlijke muzikanten mogen uitzetten om door anderen opgepakt te laten worden, het levert ook op London Brew een machtige set aan muziek op.

Het mooie van London Brew is dat er ook echt een Londense feel is. Luister naar die met dub versneden klanken van London Brew Pt. 2 Trainlines en je snapt gelijk wat ik bedoel. De Britse jazzscene is er ook één van Britse Gemenebest achtergronden en de muziek die zich op die overzeese plekken afspeelt en daardoor steeds zoveel dieper dan menig andere. Daarnaast zijn er alle moderne, vaak electronic, invloeden die aan de muziek werden toegevoegd.

London Brew laat in alles horen hoe de Britse jazz van de afgelopen jaren naar volwassenheid is gedoken. De introspectie van de pandemie en rust na de afgeladen tourschema’s van de jaren daarvoor levert een majestueus werkstuk op dat zich slecht in woorden laat vatten. London Brew is een muzikale ervaring die je volledig moet doormaken om er volkomen door omver geblazen te worden.

De vrijheid in de tracks, het grote spelplezier, de honger om iets groots en spannends neer te zetten (vergeet niet dat de muzikanten al enige maanden zonder concerten te kunnen geven, thuis zaten) straalt van elke compositie af. Onvoorspelbaar, uitdagend, fascinerend en intrigerend is London Brew zo’n album dat je avonden lang aan je voorbij kan laten trekken en elke keer volslagen anders lijkt te klinken.

Spannend hoe de London jazzscene met London Brew 50 jaar na Bitches Brew zichzelf met een achttal tracks vol in het licht zet en de uitdaging die Bitches Brew ooit was naar een nieuwe verdieping tilt. Niet verwacht dat we daar met deze muzikanten nu al aan toe waren. London Brew is classic stuff!