De uit Dallas afkomstige maar  niet zelden in Europa vertoevende muzikante vond begeleiders in Italië, songs die Foxhole Prayers vullen welden op tijdens een verblijf in een Utrechts appartement. De het rauwe, uitbundige Modern Age keert Peters  samen met haar man en producer Rip Rowan naar de vertrouwde folkpop van weleer. In de Electrofonic studio in Dallas werd naast Peters’ Italiaanse begeleidingsband Joe Reyes gesignaleerd, hij bepotelt een akoestisch snarenarsenaal en verzorgt de co-productie.

Beauty Or Grace wordt door een combinatie van piano en gitaartjes opgetild, “I’m about halfway through this thing” zingt Peters, de  hoopvolle zoektocht naar een gelukkiger bestaan. Blind Curves, onthult een minder comfortabele terugblik naar het verleden het strijkerskwartet op de achtergrond versterkt het melancholisch gevoel. Na Better Days

“And we’re all flying on instruments no one’s got a crystal ball, the weather’sbad, the sky is dark and I can’t see at all”, ongetwijfeld een van de mooiste songs  met de pedalsteel van Reyes. Onbehagen  en onzekerheid blijven knagen, de zoektocht is verre van afgelopen dat wordt er nog eens fijntjes ingewreven met op fraaie gitaarakkoorden gesponnen Hey Claire, “we’re all  just out here stumbling in the dark”. Wasted Days herinnert enigszins aan de jaren zeventig met een meeslepende psychedelische soundtrack, een wonderlijke afsluiter voor een werkstuk dat tijdens spontane, organische opnamesessies  tot stand kwam.