Antwerpen By Night, waar de liedjes in lange regenjassen binnendruppelen en de warmte opzoeken. De magie bij Tin Fingers zit hem in het feit dat de band de indruk opwekt dat ze niet zelf in de schrijverspen kruipen, maar dat de ideeën simpelweg aankloppen en deze enkel geboetseerd dienen te worden. Uiteraard is meesterbrein Felix Machtelinckx de hoofdleverancier van de Rock Bottom Ballads songs, maar er straalt een zelfverzekerde aura over de plaat uit waarmee Tin Fingers zichzelf ver boven het Groovebox Memories debuut plaatst.

Natuurlijk heeft zijn stemgeluid vergelijkingen met de neurotische zwijmelende kopstem van Thom Yorke in zijn meest kwetsbare periode. Natuurlijk liggen de maniakale tempowisselingen van het tevens uit Antwerpen afkomstige dEUS er dik bovenop. Toch zit er een natuurlijke diepgang in Rock Bottom Ballads waardoor het niet te gekunsteld aanvoelt, en ja, waarmee ze op het einde van het jaar nog een van de interessantste Belgische platen van dit moment afleveren.

We wanen ons ergens halverwege de jaren negentig, de laatste creatieve uitspattingen van voor de eeuwwisseling. Rock Bottom Ballads wentelt die dEUS en Radiohead erfenis dus in donkere postpunkpatronen en geeft er een jazzy nachtclub twist aan, Antwerpen By Night dus, maar dan wel met dat verdovende katergevoel van het nachtelijk stappen. Een beetje lui, een beetje laidback, het verdovende katergevoel maar dan zonder de hoofdpijn, enkel het doezelende nagenieten. Het is producer D. James Goodwin die als een vreemdeling het nachtelijke Antwerpen binnenstapt en in die hoedanigheid de stad observeert en zijn bevindingen kleur geeft. Soms een beetje flirten met de jaren tachtig waanzin in Little More dan weer met een dromerige verbeeldende jaren zeventig dancetwist in het heerlijk neuriënd pompende Hideout binnenstappen.

Misstep straalt een dubreggae sensualiteit uit. Gedurfde breaks die door de stoffige percussie van Marnix Van Soom afgedwongen tot rust komen. Durf fouten te maken, durf je buiten je comfortzone te plaatsen, ga die uitdaging aan en projecteer deze in de puurheid van de songziel. Geef de eenvoud een ingewikkelde wending en geef deze een naam mee. Misstep is de eerste Rock Bottom Ballads single, het herpakken van een nieuwe tijdszone, de overgangsfase tussen adolescentie en volwassenwording. De pandemie als de vervelende puberende egoïst, de toekomst als de zelfverzekerde oude man die van zijn imperfectie geleerd heeft. Misstep de eerste gewichtloze zalvende track van Rock Bottom Ballads.

Imperfectie, zo kan je de huilende afdwalende druggy zang van Felix Machtelinckx zeker beschouwen. Niet de mooiste zangstem, maar wel eentje die zich vanwege de oprecht geuite emoties met de luisteraar identificeert. Het aarzelende Lullabye for Losers begin ademt een herkenbaar vertrouwd gevoel van thuiskomen uit. Geen grote mannenrock, maar kleine sprankjes aan onzekerheden, zachtjes en dicht bij elkaar gehouden, dicht bij jezelf gehouden. De amicale kracht schuilt diep van binnen, je soulmates zijn die diepste gevoelens welke zich fragiel aan de buitenwereld openbaren. Goodnight Piano, Eine Kleine Nachtmusik melancholiek. Goodnight Piano buit zijn songwriters kwaliteiten volledig uit. Vanuit het niets schuifelen de overige muzikanten aan, vanuit het niets ontstaat een kamer vullend geluid.

Het jazzy Drumming, het haastige levensritme, met sexy baslijnen van Simen Wouters die aan het baanbrekende werk van Stef Kamil Carlens bij dEUS memoreren. De getemperde gekte, met de duivel op de hielen welke als leidende swingkoning een voorzichtig danspasje waagt. LSD pianotoetsen gaan het gevecht met de verslavingen aan. De zoete, stroperige verleidingsdrang krijgt door het gitaarspel van Quinten de Cuyper een energieke adrenalineboots. Het euforische overwinningsgevoel en de kwellende zachte verdovende noodlanding welke een dag later inzet. Tin Fingers speelt met de adoratie, maar eindigt in een realistische achtbaan zonder rem, zonder einde. Zeer sterk, het Not An Addict thema van K’s Choice in een hedendaags maatpak.

In het weemoedige mineur gestemde 5G zet Felix Machtelinckx zijn kopstem in een wanhopige hulpvraag modus. Het conflict met de innerlijke onrust welke zich met de net zo onstuimige maatschappij identificeert. 5G is de overslaande hartruis, de overspannen toegangswegen, de complexiteit van het bestaan in berustende aardetinten. De bijna reine evangelische Rock Bottom Ballad titeltrack zalving is een vorm van vrije improvisatie, waarbij Tin Fingers de leegte bewaart en bewaakt, maar waarbij er wel een vrijkaart naar de universele krautrock in het verschiet ligt. Uiteindelijk zijn we niks meer dan nietszeggende kleine deeltjes totdat we ons als klanken aan elkaar hechten.