Achter Thee Holy Brothers  schuilt het muzikale verbond van singer-songwriter Marvin Etzioni, met een voorgeschiedenis bij Lone Justice en de zingende multi-instrumentalist Willie Aron. Getalenteerde muzikanten die hun sporen als producer en op studiosessies ruimschoots verdiend hebben bij onder andere  Peter Case, Counting Crows, Victoria Wiliams, Rickie Lee Jones.

Marvin en Willie ontmoetten elkaar enkele decennia terug in LA, voor een plaatselijke rabbi verzorgden ze samen erediensten als Holy Brothers en dat leidde tot studiosessies voor hun debuut, een religieus geïnspireerd concept. My Name Is Sparkle volgt de zoektocht naar God van een fictief personage.  Niet bepaald mijn favoriete thema maar Etzioni en Aron profileren zich als Buddy Holy en Johnny B Holy met de nodige zin voor relativering in een onderhoudend muzikaal werkstukje

Sparkle belandt in Jeruzalem waar hij Elvis ontmoet, met enige hulp van drummer James Gadson en een blazerssectie luisteren we naar een op funky ritmiek geënte opener met harmoniezang van Beatleliaans allure die na de voorstelling van het hoofdpersonage in de titelsong vaak terugkeert, de samenzang in If God Let Go benadert angstvallig dicht de vocalen van de onvolprezen Fab Four.

Als de instrumentatie versobert in A Sudden Gunshot weet het duo de aandacht gaande te houden met een door piano en een speelgoed exemplaar ondersteunde, op marsritme evoluerende, spannende song. Het tweede deel begint enigszins luchtiger op dartele mandolinetonen, de tuba van Freebo creëert samen met de Double G Horns een vrolijk Dixieland sfeertje in Let The Great World Spin.

Muziekdoosjes en sobere baslijnen, of is het een donkere cello?, kleuren Divine Love, het lijkt wel een lang vergeten heropgevist studiorestantje van Lennon.  Eenvoudige gitaarakkoorden dragen de samenzang  van de oprechte geloofsbelijdenis Keep Crushing Me en na nauwelijks 27 minuten is de zoektocht en het markante verhaaltje afgelopen.