Lang bleef het geheim van de zingende zusjes uit Muscle Shoals Alabama niet bewaard. Lydia en Laura Rogers werden in 2010  door Dave Cobb en T Bone Burnett op het juiste spoor gezet met een titelloos debuut dat niet alleen door verstokte countryfanaten werd geapprecieerd en de zingende nachtegaaltjes werden met hun nauwgezette recyclage van country en hemelse samenzang ingehaald als nieuwste sensatie van de countryfolk. De opvolger Put The Needle Down kon op minder begrip rekenen, tot overmaat van ramp werden ze gedropt door de platenfirma, er was een gerechtelijk geschil met een manager, het faillissement wenkte. De zusjes keerden ontgoocheld terug naar Alabama en overwogen om te kappen met muziek.

Met hulp van de gerenommeerde producer Brandi Carlile die het duo als support act engageerde vonden The Secret Sisters een uitweg met You Don’t Own Me. De derde langspeler kwam in een akoestische setting tot stand. De harmoniegezangen, het grotendeels zelf gecomponeerde songwerk   de zusjes overtroffen de stoutste verwachtingen er volgden uitgebreide tournees die ook de Lage Landen bereikten. Het weerom met Brandi in haar huisstudio tot stand gekomen Saturn Return overtuigde moeiteloos.

Na vier jaar is er eindelijk een opvolger, voor Mind, Man, Medecine zochten Lydia en Laura de legendarische Fame studio in hun thuishaven op. Ben Tanner en John Paul White bieden naast productionele, instrumentale hulp op piano en gitaar.

Na het in een zweverige sfeer gehulde Space belanden we met het door twangende gitaar en fiddle van Larry Campbell gedragen Paperweight in het meer vertrouwde countrypop idioom, de sublieme samenzang herinnert aan de Everly en Louvin Brothers. Het dromerige op een wolk van toetsen drijvende If The  World Was A House gaat All The Ways vooraf, we ontwaren de soulstem van Ray LaMontagne in een wonderlijk meeslepend duet. Planted is zo’n typische, meer ingetogen intimistische passage.

Het met doffe drumroffels ingeleide I Never Walk Away herinnert sterk aan het girl groep fenomeen uit de jaren zestig. In een met strijkers overladen I Needed You  spreken hellaas zelfs de zangpartijen minder aan. Deze misstap wordt meteen rechtgezet met Bear With Me en het met akoestische gitaren van Lydia, White en Campbell en Tanners’s vibrafoon ondersteunde I Can Never Be Without You Anymore”.

“I’ve Got Your Back”, zingen de zusjes in de afsluiter, daar kunnen we ons alleen maar op verheugen.