De voorgeschiedenis van The Sadies gaat terug tot The Good Brothers, het familieorkest, een countryrock band uit Toronto waarbij oorspronkelijk naast vader Bruce Good en zijn twee broers  deel uitmaken en later ook beide broertjes Dallas en Travis. In 1994 zetten de broers The Sadies op    met bassist Sean Dean en drummer Mike Beltisky. Alt. County is destijds de verzamelbak voor countrybands met punkrock  attitude en daar ontsnappen The Sadies  evenmin aan. Met het klimmen der jaren vertoont hun muzikale veelzijdigheid  raakpunten met die andere ‘band’ uit Toronto die in de jaren zestig van Ronnie Hawkins naar Dylan pendelt.

Sinds Precious Moments, het debuut in 1998, komt er regelmatig nieuw werk uit. Naast tien studioplaten en enkele live-registraties zijn er interessante samenwerkingsprojecten met R&B icoon  Andre Williams, John langford, Neko Case, Buffy Sainte-Marie, John Doe en vermaarde landgenoten als Gord Downie , de frontman van Tragically Hip en Neil Young.  Onlangs keren ze terug naar de beginperiode, The Good Family Album komt met hulp van de huidige line up van The Good Brothers tot stand.

Voor de nieuwe langspeler Northern Passages nemen ze uitgebreid de tijd. De frontcover, een  indrukwekkende  natuurfoto die David Kilabuk in  Pangnirtunh Nunavat  vastlegde past perfect bij het weidse repertoire met echo’s van de gloriejaren van de countryrock.

Na het haast pastorale Riverview Fog klinken Another Season Again en het eveneens onstuimig rammend  There Are No Words als losgeslagen, ontketende garagerockers.  Het door Kurt Ville gezongen It’s Easy Like Walking is een dromerige zwever.  The Element Song vertoont duidelijk een psychedelische inbreng met een hypnotische brij van orgel en vervormde zangpartijen.

Eveneens opvallend, de door Travis aangeleverde songs Through Strange Eyes, As Above So Below en Questions I Never Asked. Onveranderlijk grandioze countryrock zoals ze die tegenwoordig  niet meer maken. Dit uit rinkelend snarenwerk en weemoedige zang opgetrokken triootje behoort tot Travis beste (zang)werk.

God Bless The Infidels stelt de tegenwoordig niet alleen in religieuze kringen aanwezige hypocrisie  aan de kaak in de meest country getinte track. Geenszins een overbodige luxe gezien de evoluties in het huidige sociale klimaat waarbij ook de duistere, instrumentale afsluiter The Noise Museum naadloos aansluit.

Is het de terugkeer naar de familiehaard die extra inspirerend werkt ?, de sessies kwamen in de kelder van het  ouderlijk huis tot stand, of heeft het te maken met het het wegvallen van tijds- en studiodruk. The Sadies leveren alleszins een ongemeen sterke langspeler af die bij hun betere werkstukken aansluit.