Tijdens de wereldwijde pandemie  besloten enkele  muzikanten af en toe samen te komen in een studio in de buitenwijken van Boston, Mass. Voor singer-songwriter Tom Robertson die nog nooit een stap in een studio zette, betekende het een noodzakelijke overlevingsstrategie. De afgelopen twee jaren werkte hij op regelmatige tijdstippen in de Wooly Mommath Studio onder hoede van Dave Westner (Peter Wolf, Sessions Americana…) die bovendien deels de ritmestructuren verzorgt en producer/ gitarist Andy Santospag. Andere ‘good folks’ hielpen een handje  zoals Kris Delmhorst en Mark Erelli, die naast voortreffelijk solowerk, actief was bij Rosanne Cash, en evenals bassist Zacharia Hickman bij Josh Ritter, ze opereren onder de schuilnaam The Remittance Men een lekker ouderwetse en gevarieerde Americana soundtrack.

Robertson brengt zijn verhalen met expressief timbre waaraan een wat rafeling randj kleeft. Het zijn vooral countryballades die hier passeren. In het met piano begeleide 1973 (Life On The High Seas), een in mistroostigheid  badende song, duikt meteen de viool van Joe Kessler op. Lonely & Silent ontrolt zich eveneens in het eindeloze landschap van Noordelijk Amerika. Nog indrukwekkender klinkt Avery Hill. We blijven overigens niet in de Noordelijke regio, getuige de knappe interpretatie van Tom Petty’s Down South. Vervolgens belanden we voorbij de Mexicaanse grens op de zondige Hacienda Santa Rosa die uiteraard in een onvervalst Tex Mex sfeertje baadt incluis trompetje en uitgelaten samenzang.

Overigens figureert Eilen Jewell in het zangkoortje bij A Room in Birmingham,1919, een duik in het verre verleden, figureert Eilen Jewell in het koortje. Melancholie overheerst in het rockende Sweet Thunder dat nauw aansluit bij John Mellencamp’s verrichtingen in  ongeëvenaard accurate schetsen over ‘The Heartland’. Na het duet met Lila Page 8, een wat zweverige trip naar de hemelpoorten in een  het met snedig snarenwerk en blazers begeleide duet met Boston’s sweetheart Danielle Maraglia Lila Page 8 belanden we met de voetjes stevig op de grond in Boston met Nobody het van plaatselijke rootsheld Tim Geara geleende ontroerende epos.

Levendige verhalen bevolkt met schurken, onverbeterlijke dromers en de niet zelden schaamteloos genegeerde tweede zoon vullen het voortreffelijke debuut van The Remittance Men dat vorig jaar al werd uitgebracht maar beslist een tweede kans verdient.