Heldere, op-en-top-Engelse gitaarpop, daar kun je nooit genoeg van krijgen. The Crookes, uit Sheffield, brengen dit. En hun lijstje van invloeden mag er ook wezen: Aztec Camera en Icicle Works? Kom er nog maar eens om tegenwoordig. Evelyn Waugh en D.H. Lawrence? De heren lezen dus ook nog eens goede boeken. Dat laatste is niet verwonderlijk, gezien het feit dat de bandleden literatuur studeerden aan Sheffield University. De teksten van The Crookes werden door Noel Gallagher al geprezen en ook vanuit de muziekscene van Sheffield zelf kwam al de nodige waardering.

Het eerste volwaardige album moet nog steeds gemaakt worden, maar The Crookes maakten al naam in Engeland en deden daar een aantal radio-optredens bij de BBC. Mede dankzij die optredens is er nu flink wat belangstelling voor de ep Dreams Of Another Day. En terecht, zo blijkt al snel.

De muziek van The Crookes past mooi bij de laatste nazomerdagen en de invallende herfts. Beelden van Engelse ‘colleges’ met rondhangende studenten, donkere bibliotheken en kleine muziektheatertjes dringen zich op. The Smiths, The Woodentops, Belle and Sebastian, Housemartins en de C-86 golf, dwarrelen allemaal rond op deze cd, naast de al eerder genoemde namen. The Crookes weten in acht nummers een volledig en kleurrijk palet aan songs te brengen, van uptempo tot bijna lo-fi. De sprankelende single Backstreet Lovers, de weemoedig stemmende jengelpop van A Collier’s Wife en Yes, Yes, We Are Magicians en het prachtige, met strijkers gelardeerde Two Drifters, The Crookes schieten vaak midden in de roos.

De band stond eerder dit jaar in Nijmegen en maakte daar veel indruk. Het is te verwachten dat het kwartet uit Sheffield nu eerst Groot-Brittannië gaat platspelen alvorens weer de oversteek naar het continent te wagen. Tot die tijd houden wij ons ledig met de pracht van Dreams of Another Day.