The Bonnevilles, een beetje het vreemde eendje in de stal van Alive Natural Sound, opereren nog steeds vanuit Lurgan in de buurt van Belfast in Noord Ierland en zweren bij de minimalistische bezetting met enkel gitaar en drums. De tweede langspeler voor Alive Natural Sound herbergt andermaal een rudimentair mengsel van groezelige punkroots. De Ierse folktraditie lijkt daarbij verder weg dan ooit, het met cello en dameskoortje gelardeerde The Rebels Shrug even buiten beschouwing gelaten.

De titeltrack Dirty Photographs is volgens Mc Gibbon een poëtische ode aan de welgevormde derrièrre van … zijn vrouw.  Romantischer wordt het niet. Andermaal worden de songs verpakt in een potig bluesrock stramien waarin de energie centraal staat met een zich uitslovende slagwerker die fel bijtende gitaarriffs ondersteunt. Nagenoeg integraal in een razend upbeat tempo draagt Dirty Photographs een meer optimistische boodschap uit dan de voorganger.

In Don’t Cruise The Darkness horen we even een elektrische  toetsenwerk maar het blijft een uitzondering in de urgente garageblues die grootser en massiever klinkt dan je van een duo zou verwachten. “Long Runs The Fox” schreeuwen ze. Voor wie niet echt vertrouwd is met  de verrichtingen van The Bonnevilles is het evenals voor het opgejaagde wild even hard schrikken.

De op een tomeloze inzet en ongebreideld dynamisme drijvende hypnotische verrichtingen van  Andrew McGibbon Jr. en ChrisMcMullan herinneren bij momenten aan de intensiteit van de prille Led Zeppelin en zijn dan ook totaal ongeschikt voor consumptie in de luie zetel. Een afgeladen zaaltje van een club waar het zweet van plafond en muren druipt dat is de ware habitat  voor The Bonnevilles. In het volgepropte tourschema is slechts plaats voor enkele clubpassages in de Lage Landen, op 7 april in Het Spektakel in Asten en 22 april in Afsnis in Gent.