Bill Berry  stapte eind 1997 uit R.E.M. en trok zich terug in Athens, Georgia  waar hij in de jaren zeventig samen met bassist Mike Mills in de plaatselijke muziekscène verzeilde. Zo kwamen ze in contact met Michael Stipe en Peter Buck en dat resulteerde in de oprichting van R.E.M. Na zijn vertrek uit de legendarische formatie bleven de drumsticks zo goed als onaangeroerd.

Het was Mike Mantione, een zanger gitarist die in de jaren negentig in Athens met Five Eight musiceerde, tijdens studiosessies dook bassist Dave Domizi op, later kwam gitarist Christian Lopez erbij. Producer en multi-instrumentalist Geoff Melkonian werd geëngageerd voor een soloalbum. Talloze ontmoetingen op schoolfeestjes van de kinderen versterkten de band van de muzikanten. Een video van een jamsessies van The Bad Ends kwam bij Berry terecht en die stofte meteen zijn drumkit af.

Op krachtige huppelende bastonen en snedige ritmische gitaartjes wordt krachtig afgetrapt met  Mile Marker 29, een wervelende song die tijdens een familie-uitstapje ontstond. “All your friends are dying”, zingt Mantione, het is een confrontatie met de onvermijdelijke harde realiteit in een melancholische terugblik.

Met Left to Be Found wordt even gas teruggekomen de galmende achtergrond klinkt indrukwekkend. Thanksgiving 1915 is ongetwijfeld schatplichtig aan de R.E.M. erfenis en die invloeden duiken sporadisch terug op in de  krachtige powerpop  maar ook in het balladewerk, de sterke persoonlijkheid van Mantione als zanger en songwriter en de hechte muzikale wisselwerking geven The Bad Ends bestaansrecht. Het instrumentaaltje Ode to José sluit de Power-side af, we horen de pedalsteel van John Neff.

Na het dreigende The Ballad of Satan’s Bride lardeert de Drive-By Trucker de beklijvende ballade met sfeervolle achtergrondklanken. Het epische, knap opgebouwde Honestly, leidt naar New York Murder Suicide, een ingetogen maar intense verhaal op sobere gitaarlijnen van Sean Dunn, oudgediende bij Five Eight, is de afsluiter van dit bijzondere ‘debuut’.