Trompettist/componist Terence Blanchard is één van de belangrijkste en meest interessante Amerikaanse componisten en muzikanten binnen de jazz van de afgelopen decennia. Met het rijke Absence, een ode aan zijn held Wayne Shorter, bewijst hij dat wederom.

Absence, naar het feit dat de 88-jarige Shorter door gezondheidsproblemen (tijdelijk?) niet meer kan en mag spelen, maakte Blanchard met zijn jonge E-Collective en de Turtle Island String Quartet een album dat voor de helft bewerking van Shorter stukken en voor de helft stukken van Blanchard en zijn band kent.

Blanchard is een meesterlijk, tegelijk visionair componist en muzikant die immer zichzelf en zijn muzikanten uitdaagt. Niet alleen op de albums die hij als jazzmuzikant maakt maar zeker ook op de ontelbare soundtracks (hij is de vaste componist voor Spike Lee) die hij bij elkaar schreef en opnam. Hij heeft een briljante muzikale geest die immer verrast en imponeert.

Absence is een nieuwe uitdagende muzikale stap en het in het bandgeluid brengen van de Turtle Island String Band, eigenlijk een kwartet met violist en artistiek leider David Balakirshnan, Gabe Terracciano (viool), Benjamin von Gutzeit (viola) en Malcom Parson (cello), blijkt een gouden greep.

Het kwartet brengt een overrompelend extra op de sound die Blanchard samen met zijn E-Collective, pianist Fabian Almazan, gitarist Charles Altura, bassist David Ginyard en drummer Oscar Seaton, al brengt. Een soms overvolle sound waarbinnen verschrikkelijk veel gebeurt. Ten eerste omdat zijn jonge band ontzettend veel kwaliteit en bewijsdrang heeft, ten tweede omdat het spel van Blanchard altijd emotievol is en hij met effecten altijd weer extra sferen aan de composities toevoegt en ten derde omdat met de rijke strijkarrangementen eroverheen nog meer muzikale spanning teweeg brengen.

Daarnaast is Blanchard gewoonweg een muzikant die zichzelf blijft uitdagen in spel en compositie, net zo hard van fraai melodieus naar dwars er overheen duikt en zijn muzikanten aanspoort net zo hard met hem mee te buigen. Shorters The Elders krijgt een lekker drukke en dwarse versie mee waarna zijn Fall dan weer als een prachtige sfeerklank volledig op melancholische ingetogenheid rust.

Absence is een rijk album in sferen en muzikale kleuren. Blanchard heeft daarnaast met strijkintro’s voor composities als het zalig rockende I Dare You (geschreven door Blanchard) en het dromerige Envisioned Reflections (geschreven door bassist Ginyard en met een hoofdrol voor de geweldige gitarist Altura), geweldige keuzes gemaakt.

Daarnaast is het alleen door het Turtle Island String Quartet gespeelde The Second Wave een majestueus werkstuk. Geschreven door bandleider Balakirshnan en opgezet als een suite verschuift hij de klassieke oorsprong net zo gemakkelijk met Keltische ritmewisselingen naar bluegrass binnen de vrijheid van de jazzgedachte.

De bewerking van Shorters geweldige compositie When It was Now sluit dan weer naadloos aan op die langgerekte klassieke compositie. Met een excellerende band en Blanchard in bloedvorm. Dark Horse, door Altura geschreven, en bijzonder geslaagde bewerking van Shorters Diana en More Elders, een extractie van het eerder gespeelde The Elders, sluiten het album weergaloos af.

Absence is zo’n album waar je eens goed voor moet gaan zitten om alles op je in te laten werken. In 12 stukken komt er nogal wat voorbij dat de oren prikkelt en het hoofd aan het werk zet. Maar nadat de overrompeling wat is weggezakt blijkt er een bijzonder geslaagd en prachtig gelaagd nieuw Blanchard album onder te schuilen.