Illion is de Griekse benaming voor de stad van Troje. Toepasselijk voor wederom een album gefocust op de Griekse mythologie van psychedelisch metalgezelschap Slift uit Frankrijk. Maar waar Ummon zich meer focuste op de twaalf titanengoden, maakt Illion het geheel juist menselijk.

Zo gaat de titeltrack over het nadeel van onsterfelijk in combinatie van heftige contemplatie over het leven en de dood. The Words That Have Never Been Heard en het latere The Story That Has Never Been Told duiden hoogstwaarschijnlijk op het feit dat iedereen een andere interpretatie had over zijn mythe: van mond tot mond gingen de verhalen, waarbij vooral Homer en Hesiod de tekstuele uitwerking bekendheid gaven. Zelf geeft de band filosoof Joseph Campbell op als inspiratiebron voor hun conceptuele mijmeringen. Toch, gezien het psychedelisch kosmische karakter van het album is het enigszins verbazingwekkend dat juist niet Carl Gustav Jung wordt genoemd. Gezien vooral hij  verbanden legde tussen leven, dood, de geest en het onderbewuste in combinatie met de mythen.

Ze gaan strijdlustig van start op de twee begintracks: drums meppen stuiterend om zich heen, een baspartij geeft een speels jazz tintje, terwijl gitaren psychedelisch en oorverdovend uitwaaieren. Bulderende vocalen maken het af. We wanen ons terug in de tijd van toen Mastodon en Baroness nog sludge/stoner grootheden waren en zich nog niet zo bezighielden met progrock uitstapjes. Vooral drummer Canek Flores kan zich meten aan Brann Dailor in zijn wildere jaren. Twee tracks ja en we hebben al een muzikale reis gehad vol dreigende synths, stoner, sludge en psychedelica. Een enkele keer horen we sprookjesachtige achtergrondkoortjes die een bevreemdend, zeg maar gerust wereldvreemd tintje aan de muziek geven. Zo wanen we ons minder op de woeste zee, maar meer in een Tim Burton film met bijbehorende Danny Elfman soundtrack. Heel verrassend, maar het werkt.

Vanaf Confluence slijt het logge brok muzikaal beton van eerder beetje bij beetje af. De jazzinvloeden die toch al in de ritmesectie te horen vielen krijgen nu bijval van diepe saxofoonklanken. Terwijl synthesizerklanken in combinatie met herhalende riffs en ritmes het geheel juist doen opstijgen. Kosmische psychedelica van de bovenste plank dus, die goed mengt met de donkere fusion klanken. Voor een lange tijd blijft het album dan zo luchtledig en open klinken,, met steeds meer sferen die herinneren aan 70’s prog rock. Zowel Van der Graaf Generator als Uriah Heep waren waarschijnlijk trots geweest op de improviserende jam van Uruk (vernoemd naar de oudste stad/beschaving).

Het monumentale The Story That Has Never Been Told maakt het helemaal bont met samenzang die doet denken aan folkrock zoals Steeleye Span, wil psychedelische gitaarsolo’s en het kosmisch herhalende van krautrock. Om vervolgens terug te keren naar snoeiharde stoner metal. Afsluiter Enter the Loop gooit ons vervolgens in een tijdmachine, maar waar naartoe? We horen ritualistische muziek vol gitaardrones, feedback, percussie  elementen en knarsende Industrial-klanken. De romeinen?  To be continued…