Sean Keel is in universitaire kringen bekend voor zijn research als wiskundig wetenschapper in Austin, daarnaast is hij ook actief als schrijver van kortverhalen en poëtische stukjes. De in Austin residerende Texaan bracht eerder enkele werkstukken in de folkjazz sfeer uit, familiale in eigen  beheer uitgebrachte muzikale experimenten waar naar eigen zeggen geen kat naar luisterde. Op aanraden van een vriend  besloot hij samen te werken met een professionele muzikant, dat werd Greg Rhodes, de getalenteerde zoon van countrylady Kim Rhodes zorgde voor een sobere productie. Ruwe schetsen van die songs kwamen in Stockholm bij de bezieler van Icons Creates Evil Art terecht en worden nu door het Zweedse label uitgebracht.

A Dry Scary Blue herbergt tien songs met observerende verhalen die zich in de Texaanse hill regio en de het rurale gebied in Minnesota waar Keel opgroeide, ontrollen en  vertonen onveranderlijk een intense schoonheid gecombineerd met een oprechte emotionele betrokkenheid.

“Plastic bags are catching air, they are dancing, reaching wings as wedding gowns, haven’t know where you are’’, beginfrases uit de openingstrack Corn Palace die met rauwe, aan flarden geschoten stembanden gedebiteerd worden op sobere akoestische instrumentatie in een  schrijnend relaas over een op de klippen gelopen relatie. Het is niet alleen het gebroken stemtimbre dat aan Tom Waits herinnert, de verhalen ademen een identieke melancholie en troosteloosheid uit. Luister maar even naar het enkel met pianotonen vergezelde Blessed Assurance, een diep snijdende ballade eveneens als het op resonerend snarenwerk voorbijglijdende Hill Of Three Oaks en The Flower.

De naar adem happende gebroken zang versterken de intensiteit van de verhalen, individuele belevenissen verwerkt in songwerk dat aanleunt bij de rijke traditie van de Texaanse storytellers maar bovenal in een onnavolgbare persoonlijke benadering. I Hate The West, de afsluiter die Keel wordt door co-auteur Norah Predey met een enigszins vergelijkbaar beverige zangtimbre gedebiteerd. A Dry Scary Blue is niets minder dan een muzikale openbaring, de zoektocht naar het oudere werk van Sean Keel kan beginnen.