Eerder verraste de rootsrocker uit Philadelphia al met A Dark Rage, de met een mix van country, rock en Keltische roots opgebouwde derde langspeler. Scott McClatchy verhuist na een periode als frontman bij The Stands naar New York City en ontmoet er Scott Kempner van The Del -Lords en Dion. Ontmoetingen die in hechte samenwerkingen resulteren. McClatchy’s debuut Blue Moon Revisited komt in een productie van Kempner tot stand die eveneens op opvolger Redemption als gitarist figureert. Na Burn This en A Dark Rage wordt het angstvallig stil, de gemene, alom gevreesde ziekte slaat toe. Na een langdurige strijd is McClatchy weer helemaal terug, de oude roadband werd samen met oude vrienden zoals Kempner en Eric Ambel opgetrommeld en dat resulteerde in Six Of One.

Het verhalende repertoire wordt vanaf de stomende opener Rock’n Roll Romeo ondersteund door een rockende band aangestuurd door stevige percussie en gierende gitaren op de hielen gezeten door een strakke blazerssectie. The High School Horns sterk op het voorplan in Midnight In Memphis in combinatie met de rauwe zang van McClatchy, uitgelaten, ietwat overstuurde achtergrondzang, onderbroken door priemende gitaarinterventies, het lijkt even een reïncarnatie van Little Steven’s Disciples of Soul.

Soul is onmiskenbaar aanwezig in de interpretatie van  Graham Parker’s Heat Treatement dat de gepaste verhitte behandeling krijgt met sprankelende piano, gloedvolle gitaar en de brass sectie zich evenmin onbetuigd laat evenals in het swingend van The Band afkomstige Ophelia. In het van Butch Walker geleende Summer Of 89, een vervolg op Bryan Adams’ jeugdvisioenen mondt uit in een duet met Tommy Womack.

Tussenin dit enthousiaste, geleende, trappelwerk neemt McClatchy uitgebreid de tijd om even te temporiseren met eigen werk. Het door de fiddle van Rosie McNamara Jones aangedreven Wedding Day lonkt naar de Keltische roots terwijl het met harmonische samenzang gelardeerde Suite: Laura Blue Eyes uit de hoogdagen van de folk-en countryrock van begin jaren zeventig lijkt weggelopen.

Break Even maakt de balans op van de voorbije, door de strijd tegen ziekte getekende, periode met een mooie intimistische persoonlijke folksong. Het eveneens geheel akoestische Grand Central Station, een ongeëvenaarde  troubadoursballade met van Steve Forbert, met harmonica, vormt het sluitstuk van dit fijne werkstuk. Welcome back, Scotty!