Het gaat snel met pianist/zanger Ruben Hein. Nog geen twee jaar geleden had werkelijk niemand van hem gehoord en mag hij zijn debuut cd releasen op het wereldberoemde Blue Note Label. Waar komt dit jonge Nederlandse talent nu weer ineens vandaan?

Tegen het einde van zijn studie richt Ruben zich naast piano spelen ook toe op zingen. En met succes want tijdens het Nederlandse Jazz Vocalisten Concour van 2007 weet hij verrassend de tweede plek te veroveren. Via drummer Joost Patocka, die onder meer drumt bij Francien van Tuinen, Rita Reys en Benjamin Herman, wordt hij aan laatst genoemde voor gesteld. Via Benjamin Herman (New Cool Collective) gaat de weg weer langs Pete Philly & Perquisite en Hans Teeuwen’s Jazz Band. Ondertussen zijn er al warme contacten ontstaan tussen Ruben Hein en Stefan Kruger (Zuco 103) en wordt er begin 2009 gestart met een eigen cd. Daarnaast speelt Ruben nog even enkele piano-stukken in voor de cd’s van Renske Taminau, Benjamin Herman, Ernst Glerum en Hans Teeuwen.

Met Loose Fit levert hij een prima cd af. Opener Elephants swingt van de eerste tot de allerlaatste noot en is meteen ook de meest swingende track van het album. Via het zwoele en warm gezongen Somebody To Love belanden we bij het meer jazzy Taffic Jam. Vervolgens mijmert Ruben over Rosie en tovert ondertussen de meest subtiele piano-klanken tevoorschijn. Stand Up, Speak Out wisselt qua sfeer voortdurend, van slow naar meer swing, een heerlijke song. Het ingetogen Modest Man laat wederom die warme stem van Ruben volledig tot zijn recht komen. Hieronder strooit hij dan ook nog eens zijn fijne piano-spel. Sublieme track. Het frisse en vrolijk klinkende That’s Not Life geeft dan net de break die het album tegen het einde nodig heeft. Want de overige songs: Fear, If Friends Is All, Lazy Afternoon en Deaf, Dumb, Exposed zijn allemaal behoorlijk jazzy en ingetogen. Dit neemt echter niet weg dat het stuk voor stuk prachtige songs zijn waarmee Ruben Hein zich meteen hoog in de Nederlandse muzikscene zet.