Het is hard gegaan met Rolling Blackouts Coastal Fever. Met een aantal fijne ep’s en een overtuigend debuut in de achterzak trok de band uit Melbourne de afgelopen jaren wereld over. Naast euforie en voldoening bracht dat ook gevoelens van onthechting en vervreemding met zich mee. Met Sideways To New Italy probeert het vijftal de banden met het verleden en de eigen omgeving weer aan te halen. Het is een warmbloedig album geworden. Nog steeds energiek maar met vleugen van nostalgie en melancholie. Het is veelzeggend dat de titel verwijst naar het dorp in New South Wales waar drummer Marcel Tussie opgroeide: New Italy werd ooit gesticht door Italiaanse immigranten die hiermee soort Klein Italië, een thuis, wilden creëren.

Rolling Blackouts Coastal Fever laat weer een mooie collectie songs horen vol fijnbesnaarde gitaarpatronen over een vaak strakke ritmebasis. De band klinkt warmer, milder en soms ronduit zoeter dan voorheen. Falling Thunder, een van de singles, laat mooie, warme akkoorden horen en Not Tonight is poppy, met een bijna onschuldig klinkend, ontwapenend refrein. De band toont zeker zijn gevoelige kanten op dit album.

The Only One is een fijne staalkaart: een stevig bas- en drumfundament met daarover ijle gitaren die je zo de stratosfeer in trekken. De band laat wederom horen met twee, drie gitaren en een smakelijke productie (soms uiterst) energieke en fraai klinkende jangle pop te kunnen maken. De openingstrack The Second Of The First laat dat eigenlijk al direct horen. Stilzitten is lastig, niet wegdromen ook. Op deze song geeft de band ook ruimte aan een vocaliste uit de vriendenkring, geheel indachtig het idee om het eigen thuisfront een plek te geven op het album, en niet alleen in de teksten.

Op She’s There, een andere single, laat Rolling Blackouts Coastal Fever krachtige, catchy indiepop horen in een soort gepeperde Go-Betweens stijl. Fijn hoor. Cars In Space, single nummer drie, is jachtig als vanouds. De zang in meerdere lagen valt op en het is ronduit knap hoe dynamisch de band hier van leer trekt. Cameo klinkt relatief zwaar maar is ook meeslepend en vol emotie. Sunglasses At The Wedding vormt een akoestisch, breekbaar rustpunt naar het einde van het album toe. Geen hoogtepunt, wel een prima albumtrack.

Sideways To New Italy is wederom een sterke plaat van Rolling Blackouts Coastal Fever, een band die maar blijft leveren. Deze keer met iets meer emotie en sentiment maar nog steeds energiek en opbeurend. Voeg daar het warme geluid aan toe en je hebt een prachtige zomerplaat.