Met al die talentenshows op televisie was het natuurlijk aftellen tot de eerste hardrockzanger zou doorbreken. Een paar jaar geleden was het zover en dook zanger Oliver Weers op in de Deense show X-Factor. Net als het Amerikaanse talent Chris Daughtry gitarist Slash wist te strikken voor zijn debuutalbum, lukte het Weers om drummer Tommy Aldridge (ex Whitesnake en Ozzy), Marco Mendoza (ex Whitesnake) en Soren Andersen (Artillery) vast te leggen. Blijkbaar levert zo’n televisieshow toch een aardig netwerk op.

Voor zijn tweede album Evil’s Back wist Weers bovengenoemde muzikanten opnieuw te interesseren voor een bijdrage. Dat zangtalent alleen niet voldoende is voor een interessant album wordt hier maar weer eens bewezen. Weers levert een energieke en kwalitatief redelijk constante plaat af, maar koos ervoor om de geluidsmuur helemaal dicht te metselen met behulp van de moderne studiotechnieken. Het resultaat is een combinatie van prog en power metal die het midden houdt tussen Vandenplas, Threshold en The Rasmus. Het materiaal zit met uitzondering van de zeikerige ballade Beautiful Rain goed in elkaar, maar helaas slaat nergens de vonk over. De composities zijn niet slecht, maar missen net dat beetje extra waardoor de spanningsboog ontbreekt. Aan Weers’ stem, ergens tussen Jorn Lande en Paul Stanley (Kiss), zal het niet liggen. Volgende keer maar eens een paar andere componisten aantrekken, luidt het devies.