De uit Parijs afkomstige Octave Lissner begon tijdens zijn kinderjaren met viool maar schakelt over naar klassieke gitaar. Een academische klassieke opleiding is niet besteed aan het muzikale wonderkind. De lokroep van pop en rock blijkt sterker en hij begint op een elektrisch versterkt exemplaar te oefenen. In een Britse kostschool in Zwiserland zet hij een coverbandje op en sinds zijn veertiende componeert hij zijn eerste liedjes.  Gitaarakkoorden vormen het vertrekpunt nadien komen de worden en er wordt bijzondere aandacht aan de melodische opbouw besteed.

Melodie is een sleutelwoord voor het debuut van de jonge Fransman. De wondermooie titelsong Wildflower bezingt de geneugten van onvoorwaardelijke verliefdheid even verderop komt de knagende desillusie na de onvermijdelijke breuk aan bod in She Leaves Me. Lissner brengt zowat alle mogelijke stadia van een relatie in kaart in zijn songs. Die  worden onveranderlijk in vlotte popdeuntjes verpakt door een anonieme maar voortreffelijk opererende sessieband ergens in Belgrado. Het kabbelt soms geruisloos voorbij maar komt nergens banaal over.

Hate To Love You leunt op een zonnig deuntje met rinkelend snarenwerk. Echt fraai is Corners dat naar soul lonkt met de combinatie van warme gitaarlicks en toetsen die Lissners expressieve zang ondersteunen. Op het ritme van die vloeiende onderwatergitaartjes en piano gaan Little Marry en Waves of Time onverstoorbaar verder op dat (iets te) relaxte elan. Onveranderlijk mooie, aangename muziekjes maar we missen wat diepgang en echte bezieling, wellicht bewaart Lissner die voor zijn concert op 18 februari in Paradiso.