Deze man predikt al ruim drie decennia de blues in het Hoge Noorden, vanuit Finland bereiken sporadisch  de muzikale verrichtingen van de gitarist zanger en harmonicaman onze contreien. Recent bracht Bjorklof Let The Fire Lead uit met zijn akoestische power trio Mike & Lefty featuring Chef, het duo Bjorklof en de snarenman Lefty Leppänen voor de gelegenheid  ondersteund door een bassist borduren verder op de Delta Blues en andere varianten van het twaalfmaten genre.

Het bluesrockcombo Blue Strip meet zich een meer eclectische benadering aan met Colors Of  Jealousy. Ondersteund door een volwaardige ritmesectie  gingen ze weerom met de vertrouwde producer Kimmo Ahola aan de slag in de BoomRoom, aanvullende opnamesessies  van toetsen en achtergrondzang vonden in andere studio’s in Hesinki plaats.

Highway Highway is gedreven roadhouse, ro(n)ckend gitaarriffs worden onderbouwd met aanstekelijke orgelgroove en een dameskoortje. Die combinatie duikt terug op na het met duivelse zang gedebiteerde en door verschroeiende  harmonica en geschraagde Feel It In My Bones. De niet van dramatiek gespeende titeltrack lijkt weggelopen uit een Western soundtrack en Missing That Woman lijkt eveneens eerder vanuit het broeierig hete Diepe Zuiden uitgestuurd dan de besneeuwde vlakten in Lapland.

Niet alles is even sterk  op deze langspeler Are You Real en Get Out kunnen me geenszins bekoren, het gitaarepos Into The Fire komt wellicht stukken beter over op een podium.

Het wordt echter ruimschoots goedgemaakt, Long Ago lonkt naar Memphis met zwoele gospelgetinte backing en weerom dat orgeltje. Het met handclaps begeleidde Good Times Somehow start als percussieve delta blues, het slidewerk herinnert aan de Rolling Stones ten tijde van Exile On Mainstreet.  De afsluiter It Takes Two evolueert van een bezwerende slavensong  of is het toch een  native hymne, naar broeierige uit New Orleans stammende funk. Micke Bjorklof toont andermaal aan dat goede rootsmuziek niet noodzakelijk uit Amerika stamt.