Joseph Mount had voor het zesde Metronomy album waarschijnlijk geen zin om zich in het stramien van een dozijn tracks te hijsen en voor een rechtlijnige plaat te gaan. Als je als band (en remixer) een goede naam hebt opgebouwd en al bijna twintig jaar meedraait, dan kun je je dat wel een keer veroorloven. Met 17 tracks is Metronomy Forever behoorlijk vol natuurlijk, al is het tegenwoordig vrij normaal om van alles nog wat op een album te laten staan, tussen de ‘ware’ nummers. Joseph Mount trok de vergelijking met Drake, die vaak inderdaad tracklistings van 20 of meer nummers heeft. Gelukkig houdt de vergelijking tussen die twee daarmee verder ook op.

Metronomy brengt natuurlijk een aantal leuke electropoptracks zoals het verleidelijke, sensuele Salted Caramel Ice Cream en het met een (Nirvana) rockriffje aangeklede Insecurity. Toch zijn beide tracks wat te dun om echt te overtuigen. Het heldere, vintage 80’s synthgeluid van Lately, even verderop, hebben we al vaker gehoord de laatste jaren. Gelukkig geven de drukke ritmes het nummer nog iets eigens.

Het strakke, onderkoelde Whitsand Bay (Mount blijft natuurlijk een kind van Zuid-Engeland) heeft minder hitpotentie maar is door zijn zijsprongen en speldenprikken stiekem een van de betere nummers. De nu-disco The Light is warm en slick. Het hierop volgende Sex Emoji biedt een puike mix van funk, levendige drums en kopstem. Het lijkt een hoofdknik naar N.E.R.D.

Middels Upset My Girlfriend, met een akoestische gitaar en tragikomische teksten trekt de band de boel breder. En ook de ruimschoots aanwezige (bijna) instrumentale stukken (of interludes) duwen het album andere richtingen op. Soms ronduit spacey en vaag, soms iets concreter: Lying Low klinkt een beetje als Orbital op zondagmiddag en Miracle Rooftop voert terug naar gefilterde (Franse) clubhouse uit de jaren negentig.

Het album sluit af met twee bovengemiddelde tracks, dat is mooi. Lately (Going Spare) is weldadige elektronische softpop die handelt over huiselijk geluk. Ur Mixtape is een leuk verhaal over het lange leven van een mixtape, een sympathiek en moody werkje dat helaas te vroeg en te abrupt eindigt.

Hoewel Metronomy Forever weinig afbreuk zal doen aan de reputatie van Joseph Mount en band, had iets meer richting de plaat goed gedaan. Maar zeer waarschijnlijk had Mount bij het maken van deze plaat niet het traditionele albumconcept in gedachten. Deze zesde plaat is feitelijk dan ook meer een verzameling tracks van de laatste jaren die Metronomy als album uitbrengt. Een verzameling waar je niet van achterover valt maar waar je je een klein uur heel mee aardig mee kunt vermaken.