Maita is de schuilnaam van Maria Maita Keppler, de Amerikaanse singer-songwriter bracht vorig jaar haar tweede langspeler I Just Want To Be Wild For You uit. Op het podium durft ze al eens uithalen met haar zwarte Gibson Les Paul en ook op het studiowerk komt die elektrische benadering met haar band uitgebreid aan bod. Op de opvolger  wordt resoluut voor een intimistische setting gekozen.  We horen alleen de nylonsnaren van een akoestische gitaar en de stem van Maita.

Ondere de bijzonder toepasselijke titel Loneliness wordt met een identiek opgebouwde tracklist terug gegrepen naar de oorspronkelijke versies die tijdens het componeren tot stand kwamen.

Het is even wennen als je de eerste track beluisterd, Loneliness balanceerde voordien op brommende bas en  dromerig snarenwerk met toetsenaccenten. Het jachtige Pastel Concrete, surft niet langer op zwierige, uitgelaten gitaartjes maar is nu een haast fluisterend verhaal over een nog verlaten strand, een onbereikbare liefde en zoete wraakgevoelens tijdens het ontwaken.

Verhalen die niets aan overtuiging inboeten in een verstilde uitwerking. Dat geldt eveneens voor het in twee delen opgebouwde dreigende You Sure Can Kill a Sunday en het al even troosteloos klinkende Road Song.

Bevrijdt van alle instrumentale bombastische ballast ademt Honey , Have I Lost It All?, een verhaal over de angst voor writersblock en nog sterker  gevoel van wanhoop uit. Zo gaat het verder tot de afsluiter I Just want To Be Wild For You. Het songwerk klinkt in de naakte gestripte uitvoeringen sterker dan ooit en met deze collectie eist Maita  haar plaatsje op tussen hedendaagse, gereputeerde singer-songwriters.