Lori McKenna
The Tree
Haar eerste song schrijft Lori McKenna op haar dertiende. De chanteuse is al een behoorlijk gevorderde twintiger wanneer ze in het plaatselijke folkcircuit van haar thuishaven Boston opduikt en brengt enkele langspelers uit in eigen beheer. Daar komt verandering in als de populaire countrypop diva Faith Hill in 2005 enkele songs selecteert voor Fireflies, naast de uit de beginperiode daterende titelsong leent ze het van McKenna’s Bittertown afkomstige If You Ask en Stealing Kisses.
Warner Brothers brengt Bittertown opnieuw uit en in 2007 volgt Unglamourous. Een titel op het lijf geschreven van de veel bevraagde songwriter die twee jaren geleden nog bekroond werd voor het door Little Big Town uitgevoerde Girl Crush en het door countryzanger en man van Hill, Tim McGraw, geadopteerde Humble and Kind.
Naast haar bezigheden als songsmid en moeder van vijf kinderen blijft ze zelf als zangeres actief. Na het bekroonde The Bird and the Rifle komt The Tree eveneens tot stand onder hoede van Dave Cobb, de sessiegitarist en producer die gesignaleerd werd bij Jason Isbell, de neo countryrockers Colter Wall, Sturgill Simpson, Chris Stapleton en een authentieke sound creëerde voor getalenteerde jongedames als Nikki Lane, Jillette Johnson en talloze anderen
The Tree herbergt weerom een intimistisch gebrachte songs rechtstreeks geïnspireerd door Mckenna’s ervaringen in huiselijke kring. A Mother Never Rest over het onbaatzuchtige bestaan van een huismoeder die dromen koestert over lang vervlogen belevenissen als opgroeiend meisje in Young and Angry Again. Ook People Get Old ademt heimwee uit naar het verleden en de onvermijdelijke confrontatie met ouder worden, een diep doorvoelde persoonlijke song over haar vader.
Zoals altijd prachtig gezongen en met een semi-akoestische begeleiding toont McKenna haar meesterschap. The Tree is een bijzonder fraai voorbeeld van het constant terugkerende thema, de geborgenheid in de familie of net het ontbreken ervan, You Won’t Even Now I’m Gone is een verstilde, bittere parel. Na de wat lusteloze niet van sarcasme gespeende countryrock van Happy People zingt Lori “You can’t break a Woman who don’t love you anymore” een pijnlijk accurate bloednuchtere observatie van het droeve lot om samen te leven met een hopeloos verslaafde partner.
Dat Lori de lat bijzonder hoog legt, vernemen we in Like Patsy Would “I wanna pray like Jesus is listenin’, I wanna play it like I’m made of strings on wood, I wanna write it down like Hemingway. Like it’s the last damn thing I’ll ever say and try to sing it like Patsy would”