Laurent Garnier heeft zich na 2015 niet zo veel geroerd aan het releasefront. Wél verscheen in 2021 de documentaire Off the Record. Dat was een mooi eerbetoon na meer dan 35 jaar actief te zijn geweest als dj en technoproducer. En nu is er dan 33 Tours Et Puis S’en Vont.

Garnier werd in 1986 definitief gegrepen door de house, toen hij vaak in de Hacienda in Manchester kwam, een plek waar hij niet lang daarna zelf mocht gaan draaien. Terug in Frankrijk was hij begin jaren negentig een belangrijke kracht achter de opkomst van de house en techno. Uiteindelijk nam hij de regie nog steviger in handen door het opzetten van zijn label F-Communications. Een paar belangrijke wapenfeiten uit zijn vlot aangroeiende discografie waren de brute acid/techno-track Astral Dreams (1994) en het heerlijke droge Crispy Bacon (1997), een track die wel wat aansloot bij de toen opzienbarende releases van coming man Dave Clarke. In 2000 scoorde hij met de ‘sax-track’ The Man with the Red Face. Hierna bleef Garnier altijd in beeld door het uitbrengen van albums, mixes, singles en vooral door overal in de wereld achter de decks te staan. Ook werkte hij samen met andere techno-helden: in 2004 toerde hij met Jeff Mills. Twee jaar later bracht hij met Carl Craig een mix-cd uit: Kings of Techno. Recenter, in 2021, gooide Garnier hoge ogen met zijn verrassende Limiñanas collaboratie De Película.

Na de box-set Home Box uit 2015 was het zoals gezegd vrij rustig rondom de muzikant/producer Garnier. Daar kwam de corona-pandemie nog eens bovenop. Zijn dj-leven kwam acuut tot stilstand. Voorbij waren de doorwaakte, bezwete nachten met het publiek. Toch diende zijn oude liefde zich langzaamaan weer meer en meer aan: Techno. Geen dj-sets meer, wél een nieuw album. Een album waarmee Garnier zowel vooruitkijkt – eigentijdse producties voor de dansvloer – als achteromblikt. Als 57-jarige met veel bagage is dat laatste niet zo verwonderlijk.

33 Tours Et Puis S’en Vont – de titel is overigens een geinige knipoog naar het Franse kinderliedje Trois petits tours et puis s’en vont – is een lijvig album. De driedubbel-elpee telt 12 lange tracks, de cd kent 10 nummers, waaronder enkelen die niet op het vinyl zijn terug te vinden. Garnier zat de afgelopen jaren duidelijk niet om inspiratie verlegen.

De twaalf tracks op de vinylrelease klokken allen rond de tien minuten. Het zijn lang uitgesponnen tracks die fijn opbouwen en smaakvol, sfeervol en krachtig zijn. Garnier heeft, zoals we van hem gewend zijn, geen grote gebaren of gimmicks nodig om de aandacht vast te houden. 33 Tours Et Puis S’en Vont is een coherente, stijlvolle plaat. Opener Tales from the Real World is de even robuuste, stemmige als elegante instapper die de toon zet: muziek voor (niet al te springerige) techno-dansvloeren of -buitenpodia, die zich thuis ook nog goed laat beluisteren. Liebe Grüße aus Cucuron, met zijn ronkende bas en klaterende toplaag, trekt de boel verder de club in.

Zo werkt Garnier zich op doorgaans pakkende en overtuigende wijze naar voren. Het pompende Reviens La Nuit is machinaler, industriëler, met fijne ‘lift-offs’ die je meevoeren. On the Record (inderdaad, een van de tracks die dus niet op de cd staat) sluit hier mooi op aan. Hierna, op de volgende plaat, komen meer punky sferen langs: Saturn Drive Triplex brengt door de stem van Alan Vega (Suicide) en de LCD Soundsystem sferen het nachtelijke New York op dwingende wijze binnen. Met een kleine tien minuten is deze track aan de lange kant. Voor wie diep in de trance zit, zal dat echter geen probleem zijn. Closer to You (met een oude bekende van Garnier, technoproducer Scan X) profiteert vooral van een mooie ritmetrack; de melodielijn klinkt dan wel lekker, maar is verre van origineel of creatief. Laten we het op een hommage aan (electro)punk houden. Met Saké Stars Fever revancheert Garnier zich: een spooky ondertoon met percussieve, noisy bovenlagen en een hemelse uitloop.

33 Tours Et Puis S’en Vont is zoals gezegd een coherente plaat: nergens wordt de muziek echt minimaal, vrijwel nergens klinkt Garnier uitgesproken extatisch. De track met rapper 22Carbonne springt er qua ‘smoel’ uit. Diens gejaagde flow is onontkoombaar. Muzikaal stelt Garnier zich hier dienstbaar op en zijn het de sirenegeluiden die het meeste cachet geven.

Op de laatste plaatkant laat Garnier nog even veel indruk achter: Au Clair de Ta Lune is een filmische topper; slepende klanken over continu doorborrelende, pulserende electropatronen. Voortjagend onder de nachtelijke hemel. Het hoekige, scherpe Granulator Bordelum is de bevredigende afsluiter.

De cd-versie van het album telt zoals gezegd minder tracks en geeft ruimte aan kortere nummers, daarmee een andere luisterervaring oproepend. Sado Miso barst na 3 minuten los in drum & bass. Multiple Tributes is een spoken word track over dj-filosofie en … et puis s’en va! luidt met zijn gebroken beats en spacey sferen het cd-album uit. Zo is deze korte versie van 33 Tours Et Puis S’en Vont een goed alternatief voor wie minder langdurig diep wil gaan.

Laurent Garnier is ondertussen niet van plan om zijn oude dj-leven weer op te pakken. Toch zal hij naar aanleiding van 33 Tours Et Puis S’en Vont nog een aantal keer zijn koffers pakken om zijn (en andere) muziek naar de clubs en festivals te brengen. Hoewel Garnier zich dus zal gaan terugtrekken uit het nachtleven benadrukt hij dat hij altijd dj zal blijven. De behoefte om muziek te delen met een publiek blijft branden en met dit album zet Garnier de eerste overtuigende stap in zijn ‘nieuwe leven’.