Tijdens de zomer van 2019 vond Laura Veirs opnieuw de weg naar de studio, nauwelijks een jaar na het uitbrengen van het voortreffelijke tiende album The Lookout. Het huwelijk van de zangeres uit Portland Oregon verkeerde in een impasse, verwoede de pogingen om  de familie bijeen te houden en samen verder door het leven te gaan, werden uiteindelijk opgegeven.

Nog voor het afwerken van de opname sessies van My Echo was de scheiding een feit. Voordien zocht Veirs troost bij de Secret Poetry Group, een vriendenclubje dat poëzie deelde, geïnspireerd door ingrijpende ontwikkelingen en in haar leven, ontkiemden die gedichten waarin de nakende scheiding sluimerde  tot songwerk , samen met de zorgelijke gebeurtenissen in haar thuisland en de onvermijdelijke confrontatie met het ouder worden vormen ze het thema van de songs op My Echo.

Veirs verblijft in het huis met haar twee zonen, haar man, de gerenommeerde producer Tucker Martine mocht de studio houden. Gelukkig  wordt de jarenlange muzikale samenwerking verdergezet. Zo worden we weerom ondergedompeld in Veirs leefwereld in een intieme sobere setting met de vertrouwde, bij momenten haast vloeibare sound gecreëerd door multi-instrumentalist Martine en gasten als Karl Blau, Bill Frisell en Jim James, die bovendien harmonisch zang aanlevert.

Vanaf het met strijkerswerk aangezette Freedom  Feeling weet de verleidelijke sirenenzang van Veirs te bekoren, in het op een zwoele percussie leunende en dito saxwerk leunende luchtige Another Space Of Time met  woordeloos ritmisch parlando. Songs die naar een geïsoleerde situatie refereren maar met de sierlijke melodielijnen en verrassende ornamenten in de  geïnspireerde arrangementen klinkt de donkere, dramatische thematiek stukken draaglijker.

Zelfs als Laura in herfstige tijden vertwijfeld naar de muren zit te staren in Turquose Walls of eenzame donkere pianotonen haar woorden vergezellen In End Of The Line ademen zo’n songs in al hun schoonheid eerder hoop en berusting dan angstige somberheid uit.