Eind jaren zeventig  figureerde Jon Dee Graham als gitarist bij The Skunks, zowat de eerste punkrockband in Austin. In dat Texaanse muziekmekka exploreerde hij rootsrock samen met Alejandro Escovedo en zijn broer Javier. The True Believers  combineerden onstuimige gitaarrock met literair getinte songwriting. Nadien werkte Graham nog samen met Jon Doe en The Silos, het project van Walter Salas-Humara, Calvin Russell eb The Gourds. Zijn solowerk ontdekte ik met de vierde langspeler The Great Battle tussen sessie en productiewerk volgden nog een handvol opvolgers tot het in 2015 uitgebrachte Do Not Forget.

De wonderen zijn de wereld nog niet uit, in 2019 na een concert in Chicago liet het hart van Jon Dee Graham het afweten en stopte zijn ademhaling. Na vijf minuten ontwaakte hij uit de diepste slaap. Enkele jaren later overleefde Graham een beroerte, ingrijpende gebeurtenissen die de ondertussen gerevalideerde muzikant terug aan het werk zetten.

Op de cover van het wat ironisch getitelde Only Dead For A Little While prijkt een tekening uit de kluiten gewassen beer die kleurrijke ballons omklemd en… in de andere klauwen een hakbijl. “When it all went wrong”, vraagt de man zich af in een verhaal dat zijn persoonlijke leefwereld overstijgt op rudimentair kronkelende gitaren. See You by the Fire is een als kampvuurliedje vermomd visioen over een vriend die het niet haalde.

Na het met slepend snarenwerk aangestuurde Ghost on the Train horen we accordeon en pedalsteelklanken in het meeslepende Brought Me Here to You,  bovendien wordt de rafelige zang  ondersteund door een opgewekt koortje.

“You can never go back”, doemt op als een onontkoombare mantra in Astronaut, een door zoon William Harris, die overigens met gitaar en zang aanwezig is, aangeleverde song. De snedige countryrocker Going Back to Sweden refereert naar de getalenteerde western man Lee Hazlewood.

Er volgt nog een beklemmende trilogie, Brave as Her,(Marie Colvin) is door Grahams vrouw Gretchen Harries, aangereikte donkere spoken word, een diep uit de ziel opwellende bekentenis.   Met de rafelige, dicht bij Waits aanleunende growl, klinkt het onomwonden, meedogenloze epos van Reverend Gary Davis’ Death Ain’t Got no Mercy indringender en realistischer dan ooit evenals het huiveringwekkende op verschroeiend snarenwerk geënte Lazarus.

Het eindigt al even onheilspellend, Lost in the Flood, heeft de allure van een verhaal uit de Bijbel. Only Dead For A Little While is een indringend relaas van een opmerkelijke survivor.