De naam Jolly doet een reggaeband vermoeden, een SKA formatie of met een beetje goede wil zelfs een folkgezelschap. De eerste klanken van Ends Where It Starts laten er geen twijfel over bestaan; we hebben hier te maken met een progmetalband. De vier mannen van Jolly hebben van hun tweede album een conceptalbum over zelfreflectie, emotionele perceptie en respons van het brein gemaakt dat het aanhoren meer dan waard is. Ze hebben grondig onderzoek gedaan en vele onderzoeken naar sociologische en neurologische data uitgeplozen die in vier fasen worden gepresenteerd. The Audio Guide To Happiness part 1 bevat fase 1 en 2.

Jolly’s interessante muziek is beïnvloed door tal van progbands uit verleden en heden, maar ook Alice In Chains is een bron van inspiratie geweest. De Cantrell achtige gitaarmuur domineert het geluid terwijl de ritmesectie de koers uitzet en de keyboardspeler voor een sfeervolle invulling zorgt. In Joy herkennen we Dream Theater, Pretty Darlin’ had zo uit het Faith No More repertoire kunnen maken terwijl The Pattern herinnert aan Rush. Het melancholische Storytime is het hoogtepunt van fase 1. Hetzelfde geldt voor het compositorische vernuftige Where Everything’s Perfect dat onderdeel uitmaakt van fase 2. Muzikaal is het vaak goed tot zeer goed te noemen. Vocaal is het minder bijzonder. Zanger Anadale heeft een wat alledaagse stem en beschikt niet over veel kracht of een bijzonder timbre. Hij is niet slecht, maar voegt zeker niets toe.

Jolly blijkt een alleraardigste verrassing die bij menig progrock- en metalfan in de smaak zal vallen. We kijken uit naar het volgende deel.