Een muzikaal idioom waarin Janne zich al eerder begaf met haar band Room Eleven. Springerige jazz, de stem van Janne en opnieuw, na Vasalis, een album in het Nederlands. Je verwacht de combinatie niet direct, de springerigheid van de muziek, hoe laat die zich combineren met het Nederlands? Ergens lijkt dat te schuren en te wringen en vraag je je af hoe je dit ooit anders gaat beluisteren als een welhaast onmogelijke combinatie. Geen twijfel over de zang van Janne, dat toonden eerdere albums als Janne Schra en  Ponzo wel aan. Meerdere luisterbeurten, tijd en afstand nemen tussen de verschillende luistermomenten laat de combinatie rijpen en geeft een andere afdronk. Alsof het vocale plaatje en de muziek ineens in elkaar passen.

De teksten van Janne vertellen niet zelden een verhaal én het is dat verhaal dat je, tenminste als je iets hebt met teksten, ook wil kunnen volgen in het ritme van de muziek. En daar zit ’em de kneep, bij nader beluisteren. De muziek kan zo zijn eigen stempel zetten op de nummers dusdanig dat je wordt afgeleid van wat Janne nu feitelijk zingt. Tja, meer nog dan liedjes in het Engels roept het Nederlands op om te luisteren naar wat er gezongen wordt. En ja, als het plaatje van de combinatie dan ineens valt, dan blijkt opeens dat de combinatie wel degelijk goed werkt. Een eerste indruk kan je dus soms simpelweg op het verkeerde been zetten.

Het is fijn dat Janne haar teksten in het Nederlands zingt omdat ook dit album duidelijk maakt dat het Engels niet nodig is om je te uiten. Hoezeer we ook vaak Engels in ons taalgebruik tegenkomen, een nummer als Het Enige Dat Ontbreekt klinkt hartstikke van nu, maar doet dat fraai, met humor, in het Nederlands. Opzwepend, jagend en met fijn blaaswerk erbij. Mooi. Dan hebben we de swingende springerige opener van Alles Wat Ik Zie al gehad. Je denkt zomaar terug aan muziek die je vroeger op de radio hoorde, op zondagochtenden, maar de tekst is ook zo van hier en nu dat die zweem nostalgie al snel verdwijnt.

Swipen laat de taal bijna weer verdwijnen in de muziek én waar eerder het contrast leek te schuren en te wringen, voelt het hier juist meer alsof de stem van Janne is ingedaald en tussen de muziek staat. Haar stem meer als instrument nog dan als de verhalenvertelster die ze ook in dit nummer inderdaad is. Het swingt ook gewoon: wat een fijne begeleidingsband heeft ze hier dan toch ook. Geen onbekenden voor Janne, geen onbekenden voor elkaar. Elf jaar na Room Eleven, waar Janne zong, zijn banden aangehaald en wordt er samen opnieuw muziek gemaakt. De band die het album inspeelde, wordt gevormd door Tony Roe op piano, Lucas Dols op bas en Mark van Kersbergen op drums.

De swing tekent het album maar het niet zo swingende titelnummer zet echt wel mooi de sfeer neer én past fijn bij het hoesontwerp. Bedoeld of niet bedoeld. Niet swingend overigens in letterlijke betekenis, want het nummer is wel erg mooi. Kranig brengt je zo naar een club in de nacht waar Janne net het podium op is komen lopen, denk jaren Twintig of Dertig van de vorige eeuw, maar de tekst weer zo van nu. Ja, je moet het gaan horen vóór je het door hebt, om een van ‘s lands grootste filosofen te parafraseren. En dan openbaart zich toch hoe het album wel degelijk werkt. Niet te snel aan de kant schuiven dus dit album.

Integendeel, ga er maar gewoon eens voor zitten en luister naar wat Janne en De Vogels je te bieden hebben. Het is een album waarop de muziek afwisselend is, waar de geest van swingende jazz nooit ver weg is en waar je, vooral als je iets hebt met Nederlandse taal, met veel plezier naar kunt luisteren. Janne en De Vogels zijn erin geslaagd om een album te maken dat je uitdaagt om er tijd aan te geven, je te verdiepen in wat er muzikaal gebeurt én zeker ook in de teksten van Janne. Het blijft gek. Datgene dat eerst het meeste leek te schuren, blijkt uiteindelijk juist een van de pijlers van het album. Fijn dat Janne de stap heeft gezet het Nederlands als taal voor dit album te gebruiken, fijn dat ze met De Vogels er In De Regen mee heeft gemaakt. Gewoonweg een fijn Nederlandstalig album.