De uit Ulvenhout  afkomstige, in Rotterdam residerende multi-instrumentalist is al enkele decennia actief als sessieman en producer, Rob De Nijs, Freek De Jonge, Alex Roeka maar ook Markus Rill werkten in het verleden al samen met Jan van Bijnen. Op Walking in the Wild de derde langspeler van Point Quiet, komt hij sporadisch als singer-songwriter aan bod. In het rond Pascal Hallibert opgebouwde Americana combo figureert eveneens Joost Verbraak, de veelzijdige snarenman die van Bijnen flankeert in het duo  Verbraak/van Bijnen waarvan in het najaar nieuw werk verwacht wordt.

Modest  Man, het volwaardige debuut ,is een puur soloproject geworden, de nagenoeg volledige  eigenhandig aangebrachte instrumentatie en het zelf gecomponeerde repertoire vormen een  voortreffelijk werkstuk met persoonlijke standpunten over liefde en leven.

De verhalen worden met enigszins weifelende voordracht gebracht, schitterende ondersteunt door dobro, pedalsteel, mandoline en andere snaarinstrumenten groeien ze uit tot te koesteren pareltjes die verder borduren op het rijke countryfolk verleden.

In enkele tracks de opener Now You Know It  horen we basakkoorden van Custers en blazersbijdragen van Verbraak,  zijn kompanen bij Point Quit. Het sfeervolle klankentapijt  op de achtergrond in Join Me On The Porch zijn van Marel van As afkomstig.

Recolect That Sign herinnert me sterk aan de folk kronieken  van John Prine uit de beginperiode, het zijn niet alleen de structuur en opbouw, ook de emotionele betrokkenheid komt hier dicht in de buurt van de vorig jaar overleden geniale singer-songwriter. Foodtruck Kinda-Love leunt op bluegrass maar er we bespeuren eveneens elementen van cosmic country uit de zeventig. The Me In You draaft rustig verder op een gezapig prairieloopje.

Bij het wat ruimer geïnstrumenteerde, met mooi oplopend bluesy elektrisch snarenwerk gelardeerde The Streetcar That I Ride dwalen mijn gedachten af naar Dylan en Steve Forbert . Het  zou een sublieme afsluiter vormen maar samen met Verbraak en Nienke Dingemans wordt alsnog nog een zweverig  visioen opgerakeld.

“I’ll give you my blessing to write that song, share my story if you can make it suit this modest man”, een akoestische gitaar en een deugdelijke, verhalende song , meer heeft Jan van Bijnen niet nodig om in alle bescheidenheid te overtuigen.