In Detroit is de blonde zangeres Jan James een opvallende verschijning, actief in een duo dat in koffiehuizen optreedt. Haar toekomstige vriend Craig Calvert, een gitarist in een punkband, ontmoet ze in een café in de buurt van de Michigan State Universiteit waar ze beiden studeren.

Het duo zet een bluesrock band op die met een mengsel van gospel, blues met rockelementen het covercircuit ontgroeid. James en Calvert verhuizen naar Chicago, hun ambitie reikt verder dan de plaatselijke bluesclubs. Het Nederlandse platenlabel Provogue pikte een eerste track op die op de sampler Where Blues Meet Rock belandt, de debuut lp volgt op eind ’94 en na een geslaagde promotour voor Last Train in Europa. Naar aanleiding van de tweede langspeler Color Of The Rose volgen spraakmakende passages met een uitgebreide band in de Melkweg en op het Moulin Blues Festival. In Essegem Blues, de club van de betreurde Guido Van Pevenage, komen ze na een eerder akoestisch concert terug met de voorstelling van Soul Desire en spelen met een full band de zaal plat. Ondertussen zijn Jan James en Craig Calvert al ruim drie decennia actief en  brengen ze hun twaalfde langspeler uit.

James en Calvert vormen nog een ongemeen sterk team getuige de dertien tracks op Time Bomb. Na het soepel golvend, door gospel getinte backing en sax ondersteunde Swingin’ in the Sweet Sunshine gaat het in hetzelfde soulstraatje verder met Stronger Now, een hoopvol statement in deze bange tijden, ook de overige songs zijn een reflectie van de huidige, door conflicten en identiteitscrisissen verteerde periode.

De slowburner Desperate Times, en het meer expliciete Blood On Your Hands, een reactie op de  gebeurtenissen rond de bestorming van het Capitool in Washington met een redeloze aftredende president als aanstichter. Na een verschroeiende harmonica intro schragen snerpende gitaren de vlijmscherpe scherpe uithalen van James en haar gloedvol backingduo. Het zijn tracks die er   meteen uitspringen.

Let Love Surround You en Love Is The Answer reiken naar een vreedzame oplossing, het ritmische Don’t It Feel Good  ademt een aanstekelijk enthousiasme uit. Wellicht helpt het niet veel aan de hopeloze toestand van de wereld, het levert bij momenten wel fraaie muziekjes op.