De turbulente levensloop van Jaime Wyatt, een hardnekkige heroïne verslaving die naar het criminele pad en een behoorlijk lang verblijf in de  gevangenis leidde, kwam uitvoerig aan bod en inspireerde het in 2017 uitgebrachte Forty Below Blues. Naast indringende verhalen met gebeurtenissen uit het desastreuze leven van de naar Nashville verkaste songwriter en gitariste met de onafscheidelijke cowboyhoed, die met krachtige, doorleefde zangpartijen imponeert. De tweede langspeler, het eveneens onder hoede van Scooter Jennings tot stand gekomen Neon Cross, zat nog stevig in het country en honky tonk verankerd.

De cowboyhoed wordt even afgezet en de muzikale horizon aanzienlijk verruimd. De basistracks van Feel Good werden in The Electric Deluxe Recorders in Austin vastgelegd in de studio van Andrian Quesada, producer en gitarist van Black Pumas. Die voegt psychedelische accenten toe bij donkere snaren twang van Ryon Smith en de warme gloed van Joshy Soul’s toetsenwerk. Na de in soul gedrenkte opener World Worth Keeping volgt de eveneens in een opvallend optimistische teneur badende titeltrack. ”Just to feel good is just to feel right”, zingt Wyatt gesteund door een gospelkoortje.

Het op funky basloopjes van Scott Davis galopperende Back To The Country herinnert aan de glorieperiode van de Memphis Soul, het aanstekelijke Love Is A Place drijft eveneens op die ondefinieerbare southern soul feel terwijl Jamie in Hold Me Out Last Time krachtig uithaalt op  wurlitzer en weerom voort gestuwd door die gospelsisters op de achtergrond en op verzengende snarenescapades uitloopt in een op hol geslagen finale.

Als de zangeres zich aan de piano zet en omringd wordt door viool evolueert het geenszins in de richting van die smartelijke, onschadelijke toestanden daar zorgen een stevige backbeat en messcherpe gitaren voor. De keuze voor een cover van Grateful Dead, met name het mythische Althea is niet toevallig , Jerry Garcia worstelde evenals als Jaime met een hardnekkige drugs verslaving tot hij de strijd defenitief verloor in ’95.

Na Fugitive, een verhaal over de nasleep van een wapenincident, belanden we op zangerige  pedalsteeltonen en ijle gitaren  helemaal terug in western land met het samen met Butch Walker gecomponeerde Ain’t Enough Whiskey, het is overigens de stem van Walker die je hoort in dit duet.  Moonlighter sluit af op een drafje in desolate eenzaamheid. Feel Good is de weergaloze opvolger van het al even voortreffelijke Neon Cross.