In zijn thuisland Zweden wordt Thomas Johnson ondanks drie langspelers onder eigen naam als een goed bewaard geheim beschouwd. De eerste kennismaking met deze in de plaatselijke indie-scène actieve singer-songwriter dateert van 2006. Jonsson trok onze aandacht met zijn versie van Set You Free This Time op The World Turns All Around Him, een een postuum eerbetoon voor Gene Clark, tijdens zijn vroege periode bij The Byrds componeerde Clark dat poëtische nummer.

Na die bijdrage verloren we Jonsson helemaal uit het oog. Niet echt verwonderlijk,na een derde langspeler als Thomas Denver Jonsson, opereert hij voortaan onder de schuilnaam I’m Kingfisher. Transit, het derde luik van een fijne trilogie, met Artic en Avian is weerom met producer, arrangeur en multi-instrumentalist Carl Edlom tot stand gekomen.

Er werd voor een sobere muzikale benadering geopteerd, Jonsson zong met begeleiding van zijn akoestische gitaar alles in. Nadien werden spaarzame accenten toegevoegd aan de solo-expeditie van de fingerpicker waarbij de intimiteit gevrijwaard blijft.  Het is ongetwijfeld een groeiplaatje, bij een eerste beluistering horen we fraaie, warme zang en akoestische gitaarwerk, sporadisch verrijkt  met aanvullende instrumentatie. In What Good Would loving Do Me Now? zijn dat synthesizers en toetsen, moogklanken leiden een op driftige structuen gebouwd The Sinking Ship in.

Bijzonder mooi is het  door cello ingekleurde The Oaks Rule. In het politiek geïnspireerde Sarajevo komt Jonsson als fingerpicker nog meer op de voorgrond en Can’t Wait For The Future drijft eveneens op de alomtegenwoordige pastorale folksfeer die slechts sporadisch verstoord wordt door meer uitbundige ritmische uithalen in Harbour Mouth en Topograhy  Of Gabon. Sobere fingerpicking  in A New House, een ingetogen duet met de Finse zangeres Anna-Stina Jungerstam (Nightbird), vormen de slotakkoorden van een met verfijnde folkpop  gevuld schijfje, ongetwijfeld een groeiplaatje.