Waar andere industrial noise bands voor een militant zwaar stemgeluid of een wanhopige emo schreeuw kiezen pakt HEALTH juist met de androgene dromerige voordracht van Jake Duzsik uit. Hierdoor ontstaat er een aangenaam surrealistisch beeld van een wereld die de toekomst ingehaald heeft, en waar de plannen voor morgen achterhaald zijn. Het vertrouwen in deze uit Los Angeles afkomstige cyber elektronica act is zelfs zo groot dat Nine Inch Nails frontman Trent Reznor zijn medewerking aan de Isn’t Everyone track van het DISCO project aflevert en symbolisch het stokje overdraagt. In het HEALTH laboratorium ontstaat RAT WARS waar de grootheden en grootverdieners der aarde hun macht boven het ondergeschikte volk uitvechten. Een smerige oorlog zonder winnaars met alleen maar verliezers en waarbij het kapitalisme heerst. Sterker nog, RAT WARS verlangt bijna naar de zuiverende ongezonde pandemie levensstijl stilstand terug.

Demigods keert zich vooral tegen de antisocialisatie, waar de geboorte van kinderlijke reinheid misbruikt wordt om andere doeleindes te bereiken. De geboorte van een liefdeloos ongelukkig bestaan. De geboorte van het direct al ingezette stervensproces. Het is juist die pure kwetsbaarheid waar Jake Duzsik zich mee identificeert. De druk op de jongste generatie die voor onze zondes en misstappen moeten boeten. Het is bijna een kerstnummer volgens de HEALTH principes, met zalvende berusting in een verharde maatschappij. Demigods grijpt zelfs na het pre- industrial tijdperk terug, met bombastische synthpop en zelfs new wave echo’s waaroverheen verwoestende beats losgelaten worden. De kern ligt ergens tussen de postpunk resten begraven en openbaart zich hier. Lukt het HEALTH om dit hoge niveau op RAT WARS vast te houden? Jazeker!

Het innerlijke Jake Duzsik kind kijkt in Future Of Hell tegen een vervreemdende wereld aan die niet de zijne is. Niet eerder sluit zijn stem zo passend bij het post apocalyptische geluid van HEALTH aan. Hij leeft in een geschepte illusie, een insomnia dagdromende nachtmerrie met stekelige bastaarduitstulpingen. Langzaam maken we ons klaar voor de Electric Body Music Hateful rave uitbarsting waarin we in onze leugens geloven en waarin de daaruit voortkomende haat de liefde tot een kansloze verspilling terugdringt. De oerschreeuw uit het verleden dendert als een hersenspoelende Lies! door de song heen, en zorgt voor de onvermijdelijke ommezwaai. Alle terugkeerwegen zijn vanaf dit punt geblokkeerd. De afbrokkelende (Of Being Born) afzwakking. (Of All Else) luidt de noodklok….

Doemdenkende depressies, claustrofobische angststoornissen, slopende verslavingen, verscheurende posttraumatische stressstoornissen en lichaamsvreemde persoonlijkheidsstoornissen. Dsm-v opent de innerlijke darkwave deuren naar de onzichtbare helse pijn. Een hysterische Electric Body Music therapie om de traumatische ervaringen weg te dansen. We vervallen in het Crack Metal terreurgeweld, waarbij het de indruk wekt dat de goedkeurende Mr. Self Destruct Trent Reznor over de schouders meekijkt en de noise lijnen mede verder uittekent. Children of Sorrow plugt de thrashmetal rockgitaren in en bewandelt hiermee de krochten van de Ministry stadscowboy straatvechters mentaliteit. Ook hier speelt Jake Duzsik met zijn verbale zachtheden waardoor hij een krachtige helende antireactie opwekt.

Sicko maakt onopvallend gebruik van de Godflesh Like Rats samplers, waardoor er een soort van duet ontstaat. Justin Broadrick heeft dus wel dat opgefokte verbale vermogen om stevig uit te pakken. Toch staat hij bewust achter in de mix opgesteld, waardoor het mijmerende Messias engelengeluid van Jake Duzsik de song draagt. Het toegankelijke tussen Pet Shop Boys en Depeche Mode balancerende Unloved antiromantiek verlangt naar een nooit gekregen zorgeloze jeugd terug en beantwoordt de Demigods zorgvraag. De dystopische Ashamed twijfel en de schaamte voor de onoverzichtelijke opstapelende puinhoop. Wat schenken we ons nageslacht. De cijfers liegen er niet om. Ook in Nederland kiezen steeds meer jong volwassenen voor een kinderloos bestaan.

Het hoofd opruimende Don’t Try laat een niet opvulbare leegte achter. Sereen, schoon, zorgeloos, veilig. De fragiliteit van het niets. RAT WARS is niet alleen een negatief gefocust duister toekomstperspectief, maar kan dus zelfs als de huidige staat van de mensheid gezien worden. De kwetsbare naïviteit van de zachte verbale voordracht van Jake Duzsik maakt hierbij het verschil.