De heftige carrière van de Happy Mondays piekte in 1990 dankzij het album Pills ‘N’ Thrills And Bellyaches. Het album, met daarop de clubhits Step On en Kinky Afro, scoorde ook in de Verenigde Staten zodat het niet meer dan logisch was dat het zooitje ongeregeld uit Manchester de oversteek naar Amerika zou wagen voor een aantal concerten. In de zomer van 1990 was de band in New York. Het leven was nog steeds één groot feest voor de Mondays en de bandleden kwamen al snel in aanraking met de politie. De eerste tournee in de VS betekende, zoals verwacht, weinig slaap en veel chaos.

Call The Cops is niet het eerste live-album van de band. In 1991 verscheen al Live, een plaat die destijds her en der flink werd neergesabeld. Wat opvalt aan deze nieuwe release is het charmante, rommelige karakter van het geheel. Tamelijk lompe fade-ins en -outs en hier en daar wat ondefinieerbaar gebrabbel en lawaai. Het is bij vlagen alsof we naar een huisopname van een radioprogramma luisteren. Dit sfeertje past echter wel goed bij de Happy Mondays en het doet dan ook weinig afbreuk aan deze weinig verheffende maar toch leuke cd.

De band speelt nummers van de albums Bummed en Pills ‘N’ Thrills And Bellyaches, nog steeds de meest aansprekende langspelers die de Mancunians voortbrachten. Ook de belangrijke ep Madchester Rave On uit 1989 wordt een paar keer aangedaan. Het bandcredo Rave On komt voorbij in een dikke elektrosetting en de mix van roots/blues en dikke baslijnen in Performance valt op. Opener Step On klinkt dieper dan de studioversie, met meer ruimte voor bas en toetsen. Wrote For Luck, een van de meest geliefde songs van de Happy Mondays, mag het album afsluiten en de band trekt er bijna negen minuten voor uit.

Eerder dit jaar maakte de band na lange afwezigheid de internationale podia weer onveilig. Call The Cops voert echter terug naar de hoogtijdagen van de Happy Mondays, toen de band er even echt toe deed. Een leuke luisterervaring, voor wie zich even wil onderdompelen in de hedonistische vroege jaren negentig.