Zeg je Gruff Rhys, dan gaat er waarschijnlijk niet snel een lichtje branden. Noem je Super Furry Animals, dan zal een verstokte Britpop liefhebber zeker opveren. De frontman heeft wel degelijk het besef dat deze periode reeds passé is, en zijn blik reikt veel verder dan het prachtige inspiratiegebied van Wales. Hij maakt muzikaal de overstap naar andere continenten, maar laat daarbij verrassend genoeg Europa links liggen. Deze muzikale wereldreiziger trekt direct naar het ritmisch bruisende Zuid Amerika door. Of die immigratiedrang het gevolg van de dreigende Brexit is, zou goed mogelijk kunnen zijn.

Pang! is ondertussen alweer zijn zesde soloplaat. Het titelnummer swingt als een folky backpacker die om in zijn toeristische voorzieningen te voldoen, als straatmuzikant bijbeunt, terwijl de toegesnelde hossende menigte van een hitsige zomercarnaval geniet. Het valt niet eens op dat de voerstaal Keltisch blijft. Door de twist in het presenteren geloof je dat je in een gebied beland bent, waar jaren geleden missionarissen behalve het geloof ook de Westerse spreektaal er doorheen drukken. Het is allemaal net zo dansbaar als Spaanse flamencomuziek, al verraad de Europese tongval soms een andere achtergrond. Na dit kleine feestje gaat het in het net ze beweeglijke Bae Bae Bae over, welke met de exotische instrumenten het inheemse jungle gevoel nog meer benadrukt. Druk en broeierig door de klanken van een zomerregen getriggerd. De blazers gooien er nog een overschot aan Mexicaanse cultuur doorheen. Die muzikanten staan ook bij Digidigol vooraan, wat vervolgens een meer dromerige kant van de Welshman laat horen.

Met behulp van een eenvoudig gedateerde keyboardje en een met weinig mogelijkheden bezittende drumcomputer vervolgt het vlotte Ara Deg (Ddaw’r Awen) zijn weg. Een nostalgische hunkering naar eighties New Wave die de mogelijkheden van de afrobeat ontdekken. Het sterk verbeeldende Eli Haul sluit bij de achtergrond van de zanger aan. Een verhalenverteller in hart en nieren, die je naar zijn roots meeneemt. Met de repeterende versnelde beats en lazy trompetspel in Niwl O Anwiredd verlaat hij de geboortegrond alweer. De kerkelijke koortjes benadrukken eventjes nog de Christelijke geloofsovertuiging. Het is mooi om te ervaren dat dit niet afstoot, maar juist genoeg toevoegt.

De experimenteerdrift in Taranau Mai grijpt naar die bekende doorbraakperiode van Super Furry Animals terug. Hypnotiserende Oosterse tinten bevolken de song, en ruiken eventjes aan het succes van deze sfeervolle baanverbreders. Dat Ôl Bys / Nodau Clust hier op aansluit is niet eens zo verrassend. Wel het feit dat de oer instrumenten door breaks en samplers zijn vervangen. De zoemende elektronica overheerst maar laat genoeg ruimte voor de meerstemmige zangpartijen over. De blazers maken het vervolgens in Annedd I’m Danedd af, al strijden de hiphopbeats ook voor dit voorrecht. Alle exotica is aanwezig om hier een goede plaat van te maken. Al vist Gruff Rhys er net voordat het geserveerd wordt eventjes snel de gepeperde kruiden er uit om het gerecht wat hapklaar te maken. Het mist dat stukje pittigheid, waardoor het geen top product op de menukaart is.