Is Pang! nog een mooie toeristische reis door de bruisende tropicana van Zuid Amerika, op Seeking New Gods zoekt Gruff Rhys de inspiratie in het Oost-Aziatische gebied. Inderdaad een ontdekkingstocht waarbij hij met nieuwe culturen en gewoontes kennis maakt, en wat een totaal andere plaat oplevert, alleen Taranau Mai verwijst al naar de te volgen ingeslagen.

Gruff Rhys vindt de rust in meer mediterende songs, waarbij de door sneeuw bedekte mythologische Mount Paektu vulkaan symbool voor de eeuwigheid staat, maar tevens door innerlijke onrust gevoed wordt welke explosief afwachtend tot uitbarsting komt. De magische kracht van deze berg wordt versterkt door het feit dat de stichter van het eerste Koreaanse rijk, koning Tangun en ook de latere leider Kim Jong I in deze streek geboren is.

Het gaat vervolgens eigenlijk allemaal vanzelf. Gedurende de Amerikaanse tournee wordt het merendeel van de plaat geschreven, vervolgens klopt Gruff Rhys in Los Angeles bij de van The Beastie Boys bekende producer Mario C aan en het opnameproces wordt in werking gezet. Met zijn relaxte hiphop en reggae achtergrond creëert Mario C de juiste werksfeer. De voormalige The Flaming Lips drummer Kliph Scurlock zorgt voor de ritmische ondersteuning. Deze percussionist is geen onbekende, hij is al tijdens de American Interior tournee een ondersteunend bandlid.

De ritmische licht psychedelische Mausoleum of My Former Self pianoballad is het startpunt van de innerlijke ontdekkingstocht, waarbij de oudheid van het bestaan centraal staat. Tevens is het tot de pieken en dalen in het leven te herleiden die men trotseert om een stap verder te komen. De berg wordt beklommen om uiteindelijk als ultiem geluksmoment die top te bereiken. Mexicaanse blazers staan aanmoedigend op de grond paraat en zwaaien nogmaals de sound van voorganger Pang! uit.

Het beheerste Can’t Carry On wordt door de futuristische krautrock klanken van de retro soft glamrocker Loan Your Loneliness vervolgd. Een mooi contrast waarmee hij een geslaagde avontuurlijke zijweg inslaat. Gruff Rhys heeft de landingsplaats op het prachtig melodieuze gezongen soulvolle titelstuk Seeking New Gods met een lekker new wave einde bereikt, waar hij de gegronde zelfverzekerde vocalen met hemelse hoge uithalen afwisselt. Een song waarbij de zanger de aarde verlaat en in de kosmos naar andere leefvormen zoekt. Een heerlijke trippende ruimtereis door het universum, wegzwevend van de wereldse problematiek.

Hij rockt ouderwets stevig in het spacende Hiking in Lightning, al remt de ingetogen zang het geheel wel aardig af. Gelukkig revancheert hij zich in het zachte breekbare Holiest of the Holy Men sterk. Het aansluitende The Keep begint met dezelfde sensitiviteit, waarna schurende blazers het overnemen. Het filmische orkestrale Everlasting Joy is lomp en zwaar waarbij de rol van drummer Kliph Scurlock zeer bepalend is en een mooie ritmische basis neerlegt, waar de pianotoetsen eigenwijs overheen wandelen.

Het lijkt er in eerste instantie op dat Gruff Rhys met Distant Snowy Peaks zijn eindbestemming bereikt heeft. De track roept daadwerkelijk een Oosters new age gevoel op, en eigenlijk is dit nummer nog het beste in de totale opzet van Seeking New Gods plaatsbaar. Stiekem hoop ik dat dit juist het startpunt van een te vervolgen nieuwe weg is; het hoogtepunt van de plaat.