Een tijdje geleden ontdekte ik de in linnen verpakte digipack A Prison Songbook, een eerbetoon van The Golden Glows voor de iconische muzikale ontdekkingsreiziger Alan Lomax die in de jaren dertig samen met zijn vader de Amerikaanse gevangenissen in het Diepe Zuiden bezocht en nadien terugkeerde voor historische veldopnames in Louisiana en Mississippi.

Het akoestische trio uit Antwerpen interpreteerde niet alleen het Parchman Farm repertoire, ze bladerden uitvoerig in de collectie van kunstenaar en folk musicoloog Harry Smith met het uit 2019 daterende The Songbook of Harry Smith en verkenden voordien de folkroots met een epeetje en  een liveregistratie, opgebouwd met muziek uit het ’78 toeren tijdperk van de jaren twintig in Amerika.

De afgelopen tijd werd de focus van persoonlijke adaptaties geleidelijk naar eigen werk verlegd met een soundtrack voor de kortfilm Afterglow en het op Japanse horrorverhalen gebaseerde On Moonlight and Rain, een knap staaltje van minimalistische droompop.

Sunrise is een terugkeer naar de essentie, de stemmen van mezzosoprane Kathleen Sheir, Nel Ponsaers en Bram van Moorhem met ondersteuning van gitaar. Bij de ingetogen zang van Stardust denken we terug aan Cohens The Partisan, het prachtige duet dat een gelijkaardige donkere sfeer uit maar er priemen telkens zonnestralen door de donkere wolken.

Het thema Sunrise is niet alleen in de titeltrack, die de score opent, aanwezig. Harmonische gezangen, de fingerpicking, het getuigt van een delicate verfijning die doorloopt in California (Golden State), een introspectief reisverhaal met weemoedige zucht naar de thuishaven.

Fathers is een mijmering over het vervagen van de vaderfiguren in een oprechte ode, The Song Of Songs roept idyllische zomertaferelen op. Na Prayer of Twilight, een wonderlijke woordeloze zucht breekt een nieuwe ochtend aan met Hurricane.

Blue Chrystal Fire, een geïnspireerde interpretatie van werk van Robbie Basho op ritmisch snarenspel refereert naar het verleden van Golden Glows. Ballad Of Dreams is een langoureus epos met weerom subtiele, sfeervolle gitaarakkoorden. Het dromerige Ultraviolet sluit dit sobere, intrigerende werkstuk af. Golden Glows biedt troost en hoop, een warme muzikale thuishaven in angstige verwarde tijden.