Het leven is een grote droom, een saaie lange speelfilm waarin je zelf de hoofdrol vertolkt. Greta Kline heeft een naïef mijmerend kinderstemmetje en werkt zich traag zuchtend voorbeeldig door haar lieve indierock nummers heen. Als verwende dochter van het acteurskoppel Kevin Kline en Phoebe Cates is ze gewend om in onbevangen luxe in de naamloze straten van New York te hangen, en weerlegt ze deze veilige opvoeding in veilige niets aan de hand slacker popdeuntjes. Onder haar Frankie Cosmos alter ego brengt ze vanaf 2014 albums uit, Inner World Peace is ondertussen alweer haar vijfde studioplaat.

Niet ontsnappen aan die sleur, maar deze juist accepteren en daar een amicale deelgenoot van maken. Verander de wereld, bewaak die innerlijke vrede en begin bij jezelf. De twintiger heeft meer dan genoeg aan dit gegeven, waardoor ze zorgeloos in het leven staat. Wereldproblematiek? Is niet haar probleem, en dat wil ze graag zo houden. Egoïsme? Een opgedrongen vorm van zelfredzaamheid of gewoon zelfs wereldvreemd gedrag? Greta Kline doet geen moeite om haar hoofd boven water te houden, en klopt bij haar ouders aan die haar vervolgens weer in huis nemen. Prolonging Babyhood, heel eventjes de kindertijd verlengen.

Misschien vindt ze het wel heerlijk dat de maatschappij voor een onbepaalde periode op slot gaat. Hierdoor kan ze in alle gemak gegijzeld geïsoleerd van de buitenwereld aan haar klein gehouden lo-fi liedjes werken. Of is dit maar schijn? Street View schets een verlaten Google Maps beeld van de onzekere huidige situatie, het toppunt van de gedeelde eenzaamheid. A Work Call, de liedjes kloppen aan haar deur, klaar om ze binnen te laten. En als de in snooze stand verkerende aarde dan weer uit haar sluimerende winterslaap ontwaakt is Greta Kline 100 songs rijker. De uiteindelijk gekozen vijftien albumtracks zijn dus maar fragmentarische momenten, en geven een fractie van de persoon Greta Kline bloot.

Genoeg materiaal dus om met producers Katie Von Schleicher en Nate Mendelsohn in de studio verder te puzzelen en te sleutelen. Het belang van hun inbreng laat wel degelijk de nodige sporen achter. Met behulp van psychedelische retro kleurendia’s raakt het gezelschap in een soort van euforische creatieve trance en krijgen de nummers steeds meer vorm en zeggenschap. Het grimmige down to earth Magnetic Personality wijkt sterk van de vertrouwde Frankie Cosmos universum formule af en is een regelrechte punkrockstamper, en de typerende Sub Pop lichtgewicht Fragments grungetrack is tevens een aangename verademing. Dit is ook pas het moment dat drummer Luke Pyenson, bassist Alex Bailey en toetsenist Lauren Martin daadwerkelijk een rol in het geheel spelen. Sterker nog, Inner World Peace roept dat bezielende verlangen om weer samen te werken op.

Toch is er nog een ander soort begeerte wat hier sterk bovenuit steekt. De heimelijke hunkering naar liefde vormt het thematische Inner World Peace fundament. Onder die stellige onbevangenheid zit in het realistisch dagdromerige Abigail wel degelijk een stukje bewustzijn van haar sterfelijkheid en volwassenwording. Ben je tevreden met de huidige gang van zaken? Het verleden is een gepasseerd station waarna je niet meer wil terugkeren. Ergens zit daar nog een stukje onderliggende ontevredenheid in verborgen, welke nog een passend plekje moet krijgen.

Inner World Peace bezit een bepaalde gewaarborgde luiheid die eigenlijk best wel lekker is. Waarom haasten als we zeeën van tijd hebben om ons te onthaasten. Waarom vandaag de zaakjes op orde hebben als er morgen weer een nieuwe dag is. Heerlijk de boel voor je uitschuiven en zelfs uitstellen. Genieten van de complex loze eenvoud van het moment. Het schrijverstalent zit hem dus in die schetsende compactheid van dagelijkse situaties. De Empty Head vrijheid, de berustende keuze om van de leegte van het niets te genieten. Veel meer heeft Frankie Cosmos niet nodig.