Opgericht door Michael Fitzpatrick. Hij kocht een orgel en begon met het schrijven van soul voor een solo-project. Samen met zangeres Noelle Scaggs (die ook wel eens wat heeft gezongen voor de Black Eyed Peas) en nog vier andere musici vormt hij tegenwoordig Fitz and the Tantrums.

En dan nu dus het debuut-album: Pickin’ Up The Pieces. Gemakkelijk te luisteren soul met hier en daar een hint naar Motown. Het klinkt groovy, funky en het rocked. En dat terwijl er geen gitaar te bekennen is. Bas, drum, blazers en orgels doen het werk, en dat klinkt zeer goed. De liedjes hebben geen diepgaande teksten, maar daardoor is er des te meer ruimte om naar het geheel te luisteren.

De eerste zes nummers zijn stuk voor stuk sterke nummers maar daarna zakt het in. Rich Girls mist toch echt een gitaar, voor het slepende en extra dramatische gevoel. En het laatste nummer, Tighter, is bijna een slechte jaren ’80 song: een huilend orgeltje, een gladde zangstem en het onderwerp is, hoe kan het ook anders, een mislukte liefde.

Ondanks de laatste vier nummers is Pickin’ Up The Pieces een goed debuut. Het bevat catchy en swingende songs, die zo een hit kunnen worden. MoneyGrabber was dat al op 3FM tijdens Serious Request, maar ook Breakin’ The Chains Of Love, wat een goeie opener is van de plaat, en titelsong Pickin’ Up The Pieces kunnen voor een groot succes zorgen.

Maar is het nu echt wel soul? Fitz en zijn band proberen het wel, en komen ook echt wel in de buurt. Maar de stem van Fitz is toch wel erg poppy. En een gitaar hier en daar zou niet misstaan. Maar de strakke drum, blazers en goede zangeressen zorgen toch voor een soulgevoel. Pop met een dikke soulsaus er over. Of anders om. Het kan allebei.