Hij groeide op in Knoxville, Tennessee, vader leurde met penselen, wellicht erfde Eddie Lynn Snodderville de muzikale microbe van opa die naast het werk op de boerderij samen met zijn broer op menig fiddler contest van de jaren in de buurt van Knoxville furore maakte  tijdens de jaren twintig en dertig. Snodderly begon op zijn twaalfde, aangemoedigd door de Britse invasie gitaar te spelen, die stroming vormt samen met de traditionele muziekjes die hij in familiaal verband oppikte de basis.

In ’76 zette Snodderly met vriend Joe Leach de ondertussen legendarische club Down Home Coffeehouse op in Johston City waar naast folk en bluegrass ook old time blues aan bod kwam, decennialang runt hij  de club en reist rond als muzikant, de geïnspireerde talking blues Down Home bezingt die warme thuishaven waar Ed na zijn omzwervingen telkens terugkeert. Sinds 1977 brengt hij langspelers uit op Sugar Hill daarnaast zijn er de Brother Boys projecten met Eugene Wolf maar ik zag en hoorde hem voor het eerst in de soundtrack van O Brother, Where Art Thou, waar hij even opduikt als fiddelende dorpsgek.

Voor Chimney Smoke werd niets aan het toeval overgelaten. Vanaf Better Just Ride The Mule komt de combinatie van harmoniezang Amnysthyst Kiah, een getalenteerde  met wonderlijke snarenklanken die als een zwoele bries vanuit de West Coast aanwaaien. Snodderly, een niet onverdienstelijke snarenplukker, kan op welwillende medewerking van collega’s als Shawn Camp op mandoline en pedalsteelman Steve Hinson rekenen percussie van John Gardener en de, uiteraard staande, bas van afwisselend Gary J. Smith en Chris Scruggs. Aangevuld met pianist Steve Conn en Kenny Vaughn, die met zijn vintage gitaararsenaal verfijnde bijdragen aanlevert, vormt dit uitgelezen muzikanten kransje The Shoestring Seven.

Gone With Gone And Long Time The Wind, een verstild duet met Gretchen Peters, is een beschouwend epos dat het gevoel van verlies en ontheemding met het verglijden van de tijd beschrijft en herbergt die ongrijpbare magische, authentieke touch van traditionele folk. De beeldrijke titeltrack Chimney Smoke refereert naar de muzikale erfenis van de Appalachen met sprankelende bluegrass. “ You’re more than the dust and dew, more than the countryblues, more than what the wind blows through” zingt Snodderly samen met de onvolprezen Malcolm Holcombe in There You Are, evenals The Barn geïnspireerde countryrock van superieure signatuur.

Snodderly kruipt even achter de pianovleugel voor de ballade Just Like You River, evenals in het nostalgische Crow’s Fever herenigt met oude kompaan Eugene Wolf en verrijkt met symfonische accenten van Chris Carmichael die ook in Walking in the Sunshine Again doorklinkt.

Zonder die genereuze orkestratie klinkt het al even imposant in verhalen met Dylanesk allure. Mijmeringen over het Diepe Zuiden wellen op in Jump Dance South, een ode aan opa Willie Pearl Snodderly. Before School, het met zang van Maura O Connell  ondersteunde So Far Away, we luisteren aandachtig verder naar de verhalen van Snodderly, die resulteren met de instrumentatie van Shoestring Seven onveranderlijk in een adembenemende, door R.S. Fields geregisseerde, soundtrack.