Dom Martin – Burried In The Hail

In het Verenigd Konikrijk worden de verrichtingen van Dom Martin en kompanen Ben Graham en Johnny McIlroy uitvoerig geprezen. De uit Belfast afkomstige zanger gitarist speelde zich in 2919  in de kijker en sindsdien regent het Britse en Europese bekroningen van zijn podiumwerk en oeuvre dat ondertussen drie langspelers omvat.

De derde langspeler werd eerder geïntroduceerd met Unhinged, Martin heeft bijzondere herinneringen aan deze bluesrocker die hij met zijn Gibson 339 vastlegde in een verschroeiende passage. Letterlijk zo blijkt, tijdens de opnamesessie verhitte zijn Champ versterker en stond zowat op ontploffen. Bijzonder toepasselijk bij het thema van de song, de ontaarde wereld waarin we tegenwoordig leven.

Rudimentaire boogieritmiek en messcherpe slide ondersteunen rauwe zang in Belfast Blues. Het schetst de grimmige omstandigheden waarin Martin opgroeide in de hopeloos verscheurde hoofdstad van Noord Ierland. Crazy, de song van Willie Nelson waarmee Patsy Cline destijds scoorde, herinnert eveneens aan zijn jeugdjaren en tante Breda, een vurige fan van Patsy. Na een rustige intro volgt een karakteristieke bluesrock gitaarsolo.

Snerpende slides zetten de toon in Howlin’, een Ierse gitarist die in het bluesrockircuit figureert ontsnapt niet aan vergelijkingen met Rory Gallagher, Martin is als autodidact overigens een notoire fan van de betreurde gitaarheld en onveranderlijk prijkt een Gallagher song op de setlist van zijn concerten.

Andere, meer ingetogen momenten zoals in de fraaie poëtische intro Hello In There, Government en The Fall komen opvallend dicht in de buurt van de fusion folk verrichtingen van John Martyn. Het is die veelzijdigheid in combinatie met het overtuigende snarenspelspel en dito zangwerk in het bij momenten beeldrijke repertoire van Buried In Hail die het verschil maken voor Dom Martin en wellicht menig muziekliefhebber zullen bekoren.