2009 was het jaar waarin vele hipsters verwoede pogingen deden om Thou Shalt Always Kill mee te rappen. Het nummer van Dan le sac vs Scroobius Pip was een kleine hit van hun album Angles. Scroobius rapte, Dan deed de beats. Nu heeft Le sac Pip verlaten en komt hij voor het eerst met een solo plaat, net zoals Scroobius Pip in 2011 met Distraction Pieces deed.

Daniel Stephens, zoals Dan le sac in het dagelijks leven heet, doet het nog steeds niet helemaal alleen. Op zijn solodebuut Space Between The Words krijgt hij hulp van onder andere Merz, Sarah Williams White, Emmy the Great en Pete Hefferan. Samen met hen grijpt Le sac voornamelijk terug naar beats die vaak te horen waren in de jaren ’90. Eerste single Play Along doet sterk denken aan Scheming van Maxim uit 1994: triphop-achtige beats en de zangstijl van Sarah Williams White lijkt veel op die van Scheming-zangeres Trina Allen. Memorial, de tweede single van de plaat, grijpt dan weer terug naar de sfeer van Portishead.

Space Between The Words is een afwisselend album. Nummers hebben een lengte van anderhalve minuut tot vijf minuten, zijn de ene keer zwoel en traag, dan weer hard en agressief. Tuning is een opzwepend electronummer dat qua voortstampende beat en raps het best te vergelijken is met tracks van het eveneens Britse Coldcut. En dat is zeker geen belediging. De eerste helft van de plaat klinkt zeker goed, maar daarna zakt het een beetje in. Zonde, want tot en met Good Time Gang War laat Dan le sac horen dat hij prima kan functioneren zonder Scroobius Pip.

Het is lastig om opeens op eigen benen te staan. Ook voor dan Le sac. Hij heeft Scroobius kunnen inwisselen voor verschillende andere artiesten maar dat is natuurlijk niet hetzelfde. Toch weet Le sac zich redelijk goed te redden en komt soms zelfs beter uit de verf dan voorheen. Zeker geen slechte start voor een beginnende solo-artiest.