Het Californische trio Carlton Melton is een instrumentale rockband die van langgerekte jams houdt. Tsjah, zo zijn er zoveel eigenlijk. We pakken de psychedelica van vroege Pink Floyd, kosmische krautrock met veel synths, een scheut woestijnrock en donkere bas- en gitaardrones om het af te maken. In principe niets nieuws, maar toch heeft de sound van deze band iets wat net weer ietsje anders doet klinken dan vele genre-genoten van dit moment. Waar zit hem dat in? We moesten er even over nadenken, maar het komt waarschijnlijk doordat ze de verschillende stijlen zo soepel vermengen, het blijft vloeiend. Ook al worden er verschillende stijlen en sferen verkend, het totaalgeluid is heerlijk eenvormig. Nog een bijzonder detail is dat ze soms opnemen in een gigantische geodetische koepel: je weet wel, die opvallend bolvormige architectuur. Al is dat sinds 2015 een stuk minder geworden, nu ze vaak samen met Phil Manley (van Trans Am) de studio induiken.

Carlton Melton is een beetje zo’n band die stiekem ook wat kleinere releases uitbrengt, op cassette of cd-r. Hierdoor is hun carrière soms wat moeilijker te volgen, tussen alle live-albums en zeer gelimiteerde oplages door. Zoals vele succesvolle, psychedelische bands hebben ze ook een prachtige Live at Roadburn Festival release, bijvoorbeeld.  Er zijn van de vorige release Hidden Lights maar 500 LP’s uitgekomen. Die release was behoorlijk helder en dromerig, met een grote focus op kosmische sfeer, synths en krautrock.  Op het nieuwe album Mind Minerals staan die synths wat meer op de achtergrond, dus is de sfeer al gelijk wat aardser. Psychedelische gitaarpartijen waaieren lekker uit, diepe bassen dreunen door en de drums hebben als enige soms een strakke basis. Eigenlijk voornamelijk op het synthesizer gefocuste Snow Moon krijgen we de kosmische sfeer nog even te horen. Meestal word er echter ene balans gevonden tussen wilde jams die doen denken aan een band als Earthless, de zware drones van Earth en Om en een vleugje zweverigheid om het af te maken. Muziek om lekker in op te gaan, of je nu op alle subtiele veranderingen let of juist helemaal wegdroomt: het maakt niet uit. Ook als achtergrond kan deze muziek (wellicht op een wat zachter volume) prima dienen.

Zo bewandelt deze band geen echt nieuwe paden of sferen. Maar met de uitwerking is niets mis en de grootste troef is dat er op een soepele manier met genres en invloeden word omgesprongen en het geheel toch eenvormig blijft klinken. Daarnaast klinkt de band ook op dit studioalbum heerlijk rauw en “live”. Lekker ontspannen, maar toch spannende muziek. Zo kun je dat wel zeggen.