Dat de Londense jazzscene de afgelopen jaren bizar veel nieuw talent heeft gelanceerd mag duidelijk zijn. De concertzalen en festivals stonden er de afgelopen jaren vol mee. Saxofoniste Camilla George is ondertussen met het bijzonder geslaagde Ibio-Ibio alweer toe aan haar derde album.

De multiculturele jazzscene uit Oost-Londen is immer uitgesproken over afkomst, aangestuurd door hun ‘opleiding’ via Tomorrow’s Warriors (zoals duidelijk te lezen was in het interview dat we eerder met George hadden). Ook George grijpt optimaal terug naar haar Nigeriaanse oorsprong, niet alleen in titels maar ook in de flow van haar composities.

Op Ibio-Ibio, een titel die direct verwijst naar haar familieachtergrond aan de zuidoostkust van Nigeria. Ibio-Ibio is de bijnaam voor de oorspronkelijke bewoners die ook wel Ibibio genoemd. Haar nieuwe plaat is een ode aan die mensen die tot de meest oorspronkelijke van heel Afrika gerekend worden.

Net als haar vorige album The People Could Fly van vier jaar terug heeft George weer een fantastische groep muzikanten om zich heen verzameld. Met Daniel Casimir op bas, Sarah Tandy op toetsen en Winston Clifford op drums. En een keur aan gasten, zoals wondergitarist Shirley Tetteh, daarnaast met de Senegalese kora-speler Kadialy Louyate als meest in het oor springende.

Ibio-Ibio is een heerlijk album geworden dat net als de twee voorgangers op een fijne groove hangt in een mooie mix van souljazz en Afrikaans en daar spiritual jazzinvloeden aan toevoegt. Die multicultureel klinkende stijl die de London jazz zo eigen is en toch elke keer weer indruk maakt, zich emotioneel openbaart.

Met Creation – Abasi and Atai als opening laat George haar groei als componist en muzikant gelijk optimaal horen en weet die gedachte moeiteloos een album lang vol te houden. Natuurlijk heeft ze met Casimir, Tandy en Clifford een fantastische band maar het is wel degelijk George die met fraaie melodische lijnen op de altsax de composities boven alles uittilt.

Journey Across The Sea, Ekpe en The Long Juju Slave Route of Arochokwu zijn allen erg sterke composities met een fijne flow en mooie emotionele diepgang. De B-kant van het album is met tracks als Ukpong, Abasi Enyang, het heerlijk uitbundige Abasi Isang en Creation – Nnyin Ido Ibiboio zowaar nog sterker. Met het ingetogen Abasi Enyong als één van de meest favoriete.

Ibio-Ibio is een ijzersterk album dat George terecht nu volop in de schijnwerpers zet. Het zou heel terecht zijn als ze met drie sterke albums op haar naam nu eindelijk eens doorgroeit naar de belangrijke podia van Europa. Ibio-Ibio geeft daar alle reden voor.