BJ Baartmans
Ghostwriter
In 2016 was er nog een duo-project met Mike Roelofs. Dat leverde tijdens een tweedaagse studiosessie Ins Blaue Hinein op, een louter instrumentale trip. Nu is Roelofs, met wie Baartmans menig muzikaal avontuur beleefde, weerom present. Afwisselend met Rob Geboers verzorgt hij de toetsenwerk, terwijl Sjoerd van Bommel en Gerco Aerts de ritmische basis aanleveren. Naast het uitgebreide snarenarsenaal, in enkele nummers aangevuld met baslijnen profileert BJ zich als oerdegelijk singer-songwriter. Het is ondertussen zo’n kwarteeuw geleden dat hij met solowerk debuteerde en tussen talloze studiosessies en concerten ten dienste van andere artiesten werden ruim een dozijn langspelers op eigen naam uitgebracht.
Later was voor mij de eerste confrontatie met BJ als zanger, uitgebracht onder de naam BJ’s Wild Verband, refererend naar het kliekje van onderlegde muzikanten die regelmatig opduiken in de gelijknamige studio in de tuin van BJ. Verzamelaar is een staalkaart van opnamesessies in de tuinstudio die van 2012 tot 2018 reiken.
Ghostwriter bevat dertien songs opgebouwd met verhalen. Op dartele baslijn en piano en golvend snarenwerk komt The Other Side aanzetten. In Troubled wordt het ietwat breekbare, hese stemtimbre ondersteund met warme harmoniezang , in combinatie met de, pedalsteel herinnert dat aan de countryrock van de West Coast, Old Habbits Die Hard meandert eveneens in die zonnige sfeer.
Onveranderlijk worden we confronteert met het verfijnde snarenwerk, uitgelaten galmend in Room 242 met een zacht uit fadende outro en fraai melodieus golvend in Chasing Dreams. De organische interactie met al even toegewijde medemuzikanten is een evenmin te onderschatten factor, daarnaast is er de gevarieerde aanpak.
Het broeierige In You Only wordt door een hitsige reggae ritmiek aangedreven. Happy Even Only lonkt naar onbezorgde tijden op een popbeat die lijkt weggelopen uit de jaren zestig en ook bij Zen Master klinkt dat gevoel door, het orgelwerk, die koortjes. Het aanstekelijke Bootleg Companion is een onvervalste pubrocker.
Bij al dit fraais zijn het vooral de verstilde momenten die dieper snijden, een treurige ballade als Solid Ground , de tragiek in The Fall en het tedere, op haast vloeiend snarenwerk gebouwde, She Just Know imponeren bij een eerste beluistering, het zijn de pareltjes van een intrigerende werkstuk.