The Bintangs hoorde ik voor het eerst tijdens mijn tienerjaren, de vlotte, door gitaar en harmonica aangedreven R&B van Ridin’On The L&N vormde niet zelden een uitbundig tweespan met Canned Heat’s Let’s Work Together in de plaatselijke jeugdclub.

Het lekker rollende Travellin’In The USA passeerde ook in België wel eens op de officiële radiozenders en op de prille edities van Werchter, destijds nog onder de naam Rock & Blues Festival opererende, stonden de Beverwijkse rockers steevast op de affiches, in ‘75 als headliner, de volgende twee edities trokken ze op gang voor een alsmaar aangroeiend festivalpubliek. In ’79 keerden ze terug als vervanger van The Steve Gibbons Band.

Het kwartet evolueerde van Indo band via interpretators  van het rock en bluesgenre naar een eigen repertoire en kende sinds de oprichting in ‘61 talloze bezettingswijzingen met zanger bassist Frank Kraaijeveld als spilfiguur, zanger Pleines overleed  in 2007 en broer Arti in 2018, het woord ‘survivor’ is hier niet misplaatst.

Zestig (!!) jaar bestaan ze ondertussen en dat wordt gevierd met een boek en een langspeler met nieuw werk, zoals de hoes illustreert door achthanden .Vanaf de eerste drumroffel van Burt van der Meij zit het duidelijk snor, bijtende gitaarriffs en slides van de tandem Dagomar Jansen en zetten meteen de juiste toon in Radio Mood inderdaad, good old music, Kraaijeveld brengt met zijn karakteristiek rauw rocheltimbre en enkele oude helden Jerry Lee, Elvis en Chuck Berry in herinnering .

Hij is ondertussen al even over de kaap van 75 en wisselt de zangpartijen af met de gitaristen zoals even verderop in Berry’s Back To Memphis waarin ook even een harmonica opduikt die terugkeert in Roll On Roll On waarin we ook een piano horen. De overige tracks componeerde Kraaijeveld, met uitzondering van Nicola’s Buy Yourself A Little Pleasure, zelf al dan niet met assistentie van Nicola groepsleden.

Het resulteert in een energieke  sound, soms vervaarlijk klinkend in These Hands, zelfs in de met fraaie dobroklanken gelardeerde, nog  door betreurde broer Arti gecomponeerde ballade Sweet Louisa schuilt dreiging.

Die ongepolijste rollend rock, verwant met de verrichtingen van de prille Stones en Dr. Feelgood tijdens de Lee Brilleaux in combinatie met een no- nonsense aanpak is bepalend is voor de vertrouwde en alsnog springlevende Bintangs sound, een waardig afscheid.