In 2018 verscheen Beastie Boys Book, het vuistdikke overzicht van de New Yorkse hiphoplegende. Twee jaar later volgde de hierop geïnspireerde film Beastie Boys Story van Spike Jonze. Werd het boek nog jubelend ontvangen als het definitieve Beasties-overzicht, een must have, over het retrospectief van Jonze, in de vorm van een memorial/TED talk, waren de meningen meer verdeeld.

Een nieuw verzamelalbum kon niet ontbreken bij de film en dit ziet dan ook het licht in hetzelfde jaar. Music is een strakke, niet te versmaden singles/ep-verzamelaar, maar vanzelfsprekend niet zo breed en diep als The Sounds Of Science uit 1999, dat verder keek dan alleen singles. Dit nieuwe retrospectief komt meer in de buurt van Solid Gold Hits uit 2005 met als belangrijk verschil dat Music vijf tracks meer telt, met daaronder twee nummers van het laatste Beastie Boys album Hot Sauce Committee Part Two uit 2011.

Om die twee tracks nog even terug te halen: Make Some Noise is vertrouwd boasten over een kleurrijke en speelse party track. Heerlijk. Don’t Play No Game That I Can’t Win (met Santigold) is een reggaetrack met diepe bassen en een ruimtelijk geluid. De raps blijven hier aan de zijlijn. Geen hoogvlieger maar zeker een leuk avontuur en gewoon een lekkere stijlbreuk. De single ging destijds gepaard met een onvergetelijke Thunderbirds-achtige video van Spike Jonze.

De doorbraakelpee Licensed To Ill uit 1986 is met vijf tracks natuurlijk weer ruim vertegenwoordigd. Opvallend is dat er nu een keer ruimte wordt gegeven aan Hold It Now, Hit It. Een goed idee. De creatieve sprong voorwaarts die Paul’s Boutique (1989) was, leverde minder singles op destijds en daardoor blijft de teller hier op drie tracks steken. Het is in ieder geval goed om het ijzersterke Shadrach ­– met een dikke head nod naar Sly Stone – voorbij te horen komen.

In de jaren negentig groeide de aanhang van de Beastie Boys verder en speelden MCA, Mike D en Ad-Rock overal in grote zalen en op festivals. Na de MTV-hits van de latere jaren tachtig had het drietal dankzij Paul’s Boutique inmiddels zowel de fanatiekere hiphopfans als ook – dankzij Check Your Head (1992), Ill Communication (1994) en Hello Nasty (1998) talloze andere muziekliefhebbers achter zich geschaard. Om een voorbeeld te geven: op Lowlands 1998 barstte de Alpha-tent tijdens het concert van de Beastie Boys bijna uit zijn voegen en leek de band niet helemaal op zijn gemak bij de aanblik van de uitgelaten massa. Music laat negen tracks uit de hete jaren negentig horen. Het blijft opvallend en ook mooi dat deze ruwe sound zo dik kon scoren destijds.

De 21^ste-eeuwse albums van de Beastie Boys, To The 5 Boroughs (2004) en Hot Sauce Committee Part Two vonden minder navolging maar waren nog zeker geslaagd. Eerstgenoemde voerde terug naar de old school maar komt er hier met slechts Ch-Check It Out wat bekaaid vanaf; dus geen Triple Trouble of An Open Letter To NYC. Als we het dan toch over omissies hebben (vervelend maar onvermijdelijk): de eerste single op Def Jam, Rock Hard (1984), of het eerste hitje She’s On It (1985) hadden dit overzicht completer en nóg beter gemaakt. Dat neemt natuurlijk niet weg dat Music veel geweldig materiaal bevat en enorm veel energie geeft.