Wij, het publiek, zijn de jeugd.
Wie zijn wij tegenwoordig?
Tienerjongens met een trui over één schouder geknoopt
Tienermeisjes die Snapchatselfies maken
Jonge queers
Dertigers die te laat zijn voor BeReal
Ouders met een kind op de nek
Ook grijzende mannen en vrouwen
Een jongen met een shirt van The Opposites
En ik, student.

Zij, Wiwa Yayo Vjèze en Bas, zijn De Jeugd.
Wie zijn zij tegenwoordig?
Een schrijver van romans
Een schrijver van kookboeken
Een schrijver van een theatervoorstelling
Maar bovenal: goudeerlijke vaders die geen vlieg kwaad doen.

Al zeker vijftien jaar behoeven ze eigenlijk geen introductie meer. Maar ik ben me eerlijk gezegd pas in ze gaan verdiepen sinds ik de registratie van Lowlands-show van afgelopen zomer zag. Ik dook in een rabbit hole op YouTube van interviews met De Jeugd:

Vaak on drugs;
Nog veel vaker óver drugs
Misschien nog wel vaker met een kater en heel weinig zin
Tegenwoordig vaak over hun kinderen
En vrijwel altijd geven ze een shout-out naar producer Bas Bron
Interviewers doen hun best, maar hebben wisselend succes, De Jeugd maakt ze gek.
Met geinen, gedoe, grappen en grollen.

Maar de jeugd in Tilburg wil gek gemaakt worden door hun muziek! We strekken onze spieren en stembanden voorzichtig op de pophits en beats die als opwarmertje in 013 door elkaar worden gemixt. Ploegendienst zou het voorprogramma spelen maar hadden last-minute toch geen dienst, laat staan in ploegen.

Stipt om 21:00 wordt het decorstuk onthuld: een draagbare lichtshow, oftewel een dikke vierkante paal tot aan het plafond, vol draaiende lampen. Bas Bron komt op en zet Ze is pas net begonnen (Leerstage / Werkstage) in, een nummer van het nieuwe album Moderne Manieren, tevens de titel van deze uitverkochte tour.

Wij zijn de jeugd, dus op de hoogte, en zingen/rappen/schreeuwen luidkeels mee. Ondertussen keuren we de outfits van De Jeugd: Vjèze Fur een lange jas, Wiwa een rood harnas. En Faberyayo een broek van De Jeugd, een shirt met gaten in de vorm van hartjes en groen haar met uitgroei. Deze fashionshow krijgen we er gratis bij.

Bij de tweede track Watskeburt?! overstemmen we De Jeugd al.

Toen de eerste mensen niet wisten wat niau is, was ik tweeënhalf. Ik heb de tekst nooit op hoeven zoeken, Watskeburt?! en Sterrenstof heb ik van kinds af aan zo vaak op feestjes fonetisch meegezongen dat ik uiteindelijk alle woorden kon invullen.

Komt de jeugd voor deze hits? Ja, maar da’s logisch; de setlist is al jaren ongeveer hetzelfde. Slim, want oude hits maken De Jeugd weer even jong als toen. Vanavond krijgen wij ze allemaal en meer. Met de Watskeburt?!-belofte al na tien minuten ingelost, doet de jeugd het de drie kwartier daarna wel wat rustiger aan met meezingen en -dansen: we moeten nog even en we hebben geen conditietraining gedaan (althans, ik niet). Op Gekke boys proberen we wel net zo hoog te springen als Faberyayo, maar da’s onmogelijk.

‘Waar zijn die handjes?, Wiwa vraagt het steeds opnieuw. Hij maakt zich toch een beetje zorgen: ‘Waar kan Vjèze zometeen springen? Daar?? Echt?? Gaan jullie hem dan opvangen??’ Even later crowdsurft Faberyayo bijna tot de helft van de zaal, en komt ook veilig weer terug. Ondertussen drapeert Vjèze Fur gordijnflappen om zich heen en zet Wiwa z’n petje ondersteboven op z’n hoofd.

Als de jeugd even niet kijkt naar hoe De Jeugd lol maakt op het podium, is het omdat de lichtpaal iets te hard z’n best doet en verblindend kleurrijk en fel schijnt. Maar bij Bewuste Sabotage zuigen het licht en Vjèze’s stem onze blik weer helemaal naar het podium.

Omdat de jeugd er ook net zo graag doorheen lult als dat ze meezingt, ga ik wat meer naar voren. Daar zijn de vocals ook beter te horen en wordt de jeugd sowieso beter bediend. Bij Wittewijnmuziek probeert Vjèze witte wijn in een glas op de eerste rij te schenken, en schenkt dan de hele fles maar aan de jeugd. Als we het maar eerlijk delen. Aan de andere kant van het podium sproeit Wiwa water over ons uit. Als je dan nog geen vocht hebt gehad, krijg je in de moshpit wel wat bier over je heen, geen probleem.

In de moshpit? Welke moshpit? Faberyayo, ongeveer halverwege de show: ‘Ik heb nog geen pit gezien!’ Oké, de jeugd is de moeilijkste niet; daar verschijnt ie al. De Jeugd verdwijnt vrij snel daarna en komt terug in hittebestendige (lees: luchtige) outfits, klaar om de jeugd nu écht gek en oververhit te maken.

‘Centje centje, Glijpanter, ik kwam Manon tegen in de moshpit, Sterrenstof broeder, ja’, één lange rush en ze zijn weer weg. Bas Bron blijft achter. Als de jeugd zijn naam scandeert klinkt het als in een voetbalstadion. Bas’ grijns wordt er alleen maar breder van en hij bereidt ons met een keiharde solo voor op de tweede toegift.

Daarin schreeuwt de jeugd om De Formule, maar De Jeugd geeft Gemist. We steken eerst nog even de hele stad in de fik, want een beetje gek dat bestaat niet, en krijgen dan toch nog:

Er is er geen één, twee, drie
Zoals deze vier, vijf, zes
Dus geef ze nog één, dit is de fo-, de fo-, de formule
Hier is er nog één, twee, drie
Van deze vier, vijf, zes

Wij geven zeven, acht, negen sterren aan deze formule!

Maar eerst even afkoelen.

Persfoto: Paul Kooiker