Hebben die Noren dan misschien iets met de morgenstond ? Na het welbekende Madrugada is er nu ook een Aurora. Singer-songwriter AURORA, voluit Aurora Aksnes. Ze is evenwel met die voornaam geboren en tegelijk ook met die uitzonderlijke stem van haar. Met die laatste is haar ster pijlsnel gelanceerd aan het popfirmament. Was eerder in 2016 al TikTok-sensatie en streamingtopper met het Runaway dat ook Billie Eilish inspireerde. Recent kreeg haar engelenstem zelfs een mooi plaatsje op de soundtrack van Frozen 2.

AURORA staat voor sprookjesachtige Scandinavische folkpop, bijna dromerig en wat absurdistisch, alles versmolten in akoestische en elektronische texturen en speelse frivoliteit. Met die betoverende opwinding en mystieke intensiteit zit dit hedendaags supertalent inmiddels al op haar top. Ze is bovendien zomaar in staat om in haar soms duistere teksten nieuwe futuristische werelden voorstelbaar te maken.
Op deze plaat evenwel weinig filosofie over wereldverbetering, integendeel ze gaat hier helemaal terug naar het gevoelige innerlijke. Zoals in die blijmoedige song Giving In To The Love, met een zekere Cranberries-sound, daar debiteert een op haar eigenheid en onafhankelijkheid steunende AURORA zelfs als opmerkelijkste stelling ‘Ik heb het nooit met de wereld gehad, waarom zou ik er dan voor veranderen?’.

Haar plaat vertrekt ergens van en is geïnspireerd op Griekse mythologie waar voor elk van de vijftien nummers telkens iets in verband met een Griekse god aan het heden wordt gerelateerd. Als wijze levensles geeft ze mee dat het menselijk wezen verre van perfect is, meer, dat perfectie blijkbaar ook niet bestaat. De lyrics zijn dan haar verregaande zoektocht naar grote Liefde, maar ook de confrontatie met eventuele kwalijke uitwassen ervan. Eigenzinnige zangeres dus met een visie en mentale sterkte. Maar evengoed hier een vredige plaat vol oprechte liedjes, met tussen de tristesse veel positieve boodschappen en subtiele menselijkheid waarmee de wereld dan toch wel een betere plek zou kunnen worden.

The Forbidden Fruits of Eden begint al met betoverende sirenenzang net als die AURORA ook presteerde in de vele-miljoenen-song Into The Unknown van Frozen 2. In het prachtige Everything Matters focust ze – als een volleerde Kate Bush – met hemels opkringelende stem op het belang van de kleine mirakels des levens. Wisselend lieflijke en dreigende piano, met in de achtergrond mistig frans parlando van ene Pomme. Het donkere Cure for Me is dan weer een off-beat Madonna-banger voor de dansvloer, over seksuele vrijheid, wars van de ‘normaliteit’ die heel vaak door religie of samenleving wordt verwacht.

Een minimalistisch op keyboards drijvend You Keep Me Crawling, met intrigerend refreinmelodietje, fungeert dan in haar queeste naar liefde als rustgevend overgangsnummer. Prachtnummer Exist for Love, weemoedig slaapliedje met bevend hoog stemmetje over Aphrodite en het spirituele van de liefde, wat een hemels klinkende muziek van AURORA! En Heathens dan nog, met bijbelse Eva die de mensheid in de keuze tussen goed en kwaad de vrije wil schonk te opteren voor het leven in full- color.

Het schitterend wilde, pure The Innocent, weer met lieflijk Cranberries-stemmetje en prettig huppelend house-pianootje. Je zal onschuldig naakt dansen voor de open haard, aldus AURORA, tot seksualisering alom er dan toch iets anders zal in gaan zien. Het ingetogen breekbare Exhale Inhale, over vrij ademen tegen angst voor jezelf en de wereld en je eigen verantwoordelijk daarin. A Temporary High, met doordrammende elektronica, over de fascinatie voor een ongrijpbare vrouw.

Het basic A Dangerous Thing, akoestische gitaartokkels overheen kwaad en lelijkheid verscholen in schoonheid.
Artemis is een sierlijk walsje met akoestische gitaar en, toch passend hier, hoog solerende bandoneon.
En het als westernscore opstartende Blood in the Wine is een krachtige, weidse song over bloed en wijn en de complexe religieuze symboliek ervan. This Could Be a Dream, een ingetogen folksong die aanmoedigt in het duister. Ontdek en ontwikkel je eigen kracht! Het mooie aanhangsel tenslotte, als in een sprookje, spiritueel slaapliedje uit vergeten tijden, is A Little Place Called the Moon, van waar AURORA, genietend en hoog op alles neerkijkend, ten afscheid zingt.

Hier dus een unieke alternatieve zangeres die sterk is doorgegroeid tot in de mainstream en nu een monumentale popplaat heeft afgeleverd. Haar spirituele werelden blijven er niettemin even divers als voorheen in verweven en haar goden, ja, zelden toch zagen we de hemel zo tastbaar dichtbij. Grote klasse.