Op 23 juli zal het tien jaar geleden zijn dat Amy Winehouse overleed. Het lijkt korter, dat zal komen doordat ze nog regelmatig te zien en te horen is sinds die fatale dag in 2011; van beeltenissen op stadsmuren tot regelmatige airplay en postume releases, zoals de compilatie Lioness: Hidden Treasures (2011), de live-dvd I Told You I Was Trouble (2015) en de cd/dvd At The BBC (2012). Van die laatste is nu een deluxe reissue verschenen.

Amy Winehouse was een graag geziene gast bij de BBC en haar optredens daar waren vaak absoluut de moeite waard. Veel sessies vonden plaats in de periode 2003-2006, toen de definitieve neergang van Winehouse nog niet was ingezet en ze nog niet zo onberekenbaar was als in de jaren erna.

Het nieuwe dat deze reissue biedt betreft naast twee Mercury Prize opnamen materiaal dat op de uitgebreide versie van de release uit 2012 op dvd te vinden was maar dat nog niet eerder op cd of vinyl werd uitgebracht. Het gaat om een selectie persoonlijke favorieten van Jools Holland (A Tribute To Amy Winehouse By Jools Holland) en een concert uit 2007 (BBC One Sessions Live At Porchester Hall).

Amy Winehouse liet bij Jools Holland (nog wel) het beste van zichzelf horen en het is mooi om deze levendige en sprankelende versies van de songs van Frank en Back To Black te horen; songs die ze bracht bij Later With Jools Holland en het jaarlijkse eindejaarsfeest Hootenanny (edities 2004 en 2006). Gelukkig komen ook de duetten met Paul Weller voorbij (I Heard It Through The Grapevine, Don’t Go To Strangers); een aanwinst voor deze release. Een van de ska-covers die Winehouse in die jaren vaak deed, Monkey Man (bekend van Toots & The Maytals en The Specials), horen we ook in volle glorie.

Dat is toch anders dan de versie van de ska-klassieker die ze in 2007 laat horen tijdens het concert in de Londense Porchester Hall. Tijdens dit optreden zingt ze losser, anders articulerend en regelmatig nogal overtrokken; iets wat natuurlijk vaker gebeurde in die latere jaren, toen ze de regie op het podium steeds minder strak in de handen had/nam. En ze was inmiddels een behoorlijke celebrity aan het worden, tegen wil en dank. Natuurlijk is er met de setlist van dit concert niets mis. Onder de veertien tracks zitten vele favorieten maar echt veel toevoegen aan de erfenis van Winehouse doet het niet.

Dan is de cd die we al kenden sinds 2012 toch aanmerkelijk interessanter. Het jazzy werk van Frank komt hier fraai binnen en opvallend blijven ook de kale versies van de hits Rehab en You Know I’m No Good – met respectievelijk slechts gitaar en orgel. Op deze manier klinken deze overbekende songs toch weer helemaal fris. Dat geldt ook voor de jazz standards die ze overtuigend brengt: Lullaby Of Birdland en I Should Care, destijds twee ‘nieuwe’ tracks in de discografie van Winehouse. En de twee opnamen uit 2009, Just Friends en Love Is A Losing Game, laten een sterke Winehouse horen, iets wat in die fase van haar carrière bepaald geen zekerheidje meer was.

Het zijn dan ook voornamelijk de al bekende compilatie uit 2012 (hier cd 2) en de selectie van Jools Holland (hier cd 1) die van deze verzamelaar een fijne maken. Het concert van 2007 is een mooi extra’tje. Het is een uitgebreide impressie van hoe Amy Winehouse en band live klonken aan het begin van die turbulente en destructieve periode na de release van Back To Black. Interessant, maar kwalitatief gezien staat het in de schaduw van het reguliere studiomateriaal én de andere BBC-opnamen.