Het Deense Acoustic Lounge, dat flink wat internationale jazzervaring bevat, omschrijft zichzelf kernachtig met de woorden ‘soul, jazz & Cuban beats’. In andere woorden: het kwartet heeft duidelijk oog voor pakkende, degelijke composities gebaseerd op Cubaanse, Braziliaanse en Afrikaanse grooves.

Dit alles blijkt zonder meer ook uit hun tweede volwaardige album Alone Together: Acoustic Lounge serveert hier tien bewerkingen van evergreens en standards, waaronder composities die ooit door beroemdheden als Elvis Presley, Ella Fitzgerald, Frank Sinatra en Dexter Gordon werden opgenomen. De groep brengt daarnaast, verfrissend, ook een paar bewerkingen van recente pophits. Opvallend is de even cruciale als subtiele rol voor de percussie binnen de muziek. Acoustic Lounge heeft geen drummer maar werkt met een heel arsenaal aan percussie: van kleine Chinese vingercymbalen tot grote Braziliaanse surdos.

Het zwoele titelnummer (van Arthur Schwartz en Howard Dietz uit 1932) is direct raak: zoetgevooisde zang, elektrische piano en flugelhorn voeren terug naar oude tijden, toen vliegreizen nog romantisch waren en de wereld veel groter leek. The Shadow of Your Smile is hierna heerlijk zomers, met een lekkere, leidende saxofoon en die verfijnde percussie die het hele album siert. One Note Samba, van Antônio Carlos Jobim en Jon Hendricks, is meer dan bekend. Het is hier vooral de lichtvoetige piano in de instrumentale passages die de aandacht trekt.

De poptracks geven frisse injecties en trekken het album breder. Black and Gold biedt zes minuten ragfijn vertier, waarbij de laatste minuten zijn ingeruimd voor muzikale expansie; heel wat anders dan de uptempo electropop van het origineel, bekend van Sam Sparro, hoewel je in de zanglijn daarvan wel ergens een laidback jazzsong kunt ontwaren. Acoustic Lounge covert hierna ook nog het overbekende Happy van Pharrell Williams. Hier kun je je nooit een buil aan vallen, als ervaren band. De relaxte versie hier nodigt uit tot een langzame head nod. Ook Steely Dan komt aan de beurt middels Time Out of Mind. Een band die je hier niet direct verwacht maar de stijl en sound van dat duo kan ongetwijfeld op grote waardering rekenen van Acoustic Lounge.

De vijfenhalve minuut Can’t Help Falling in Love worden vakkundig ingevuld, maar het origineel biedt niet zo gek veel aanknopingspunten voor een overtuigende bewerking in de stijl van Acoustic Lounge. Dan is het gemakkelijker om van de jaren veertig bop van Ladybird een oorstrelende vocale jazztrack te maken op een bed van handpercussie. Tightrope heeft net zo’n lekkere aandrijving als Janelle Monáe’s origineel uit 2010. De spanning die de titel suggereert komt mooi tot uitdrukking in de nerveuze swing die Acoustic Lounge hier neerlegt. Hierna brengen de Denen als finale een aardige, spaarzaam begeleide versie van What the Word Needs Now, de klassieker van Burt Bacharach en Hal David. Een fraaie, smaakvolle muzikale tijdreis, die voerde van 1932 tot 2022 komt hiermee ten einde.